Lyrical Video Status Maker-Vid

Teksty to słowa składające się na piosenkę, zwykle składającą się ze zwrotek i refrenów. Autor tekstów jest autorem tekstów. Słowa do rozbudowanej kompozycji muzycznej, takiej jak opera, są jednak zwykle znane jako „libretto”, a ich autor jako „librecista”. Znaczenie tekstów może być jawne lub dorozumiane. Niektóre teksty są abstrakcyjne, prawie niezrozumiałe iw takich przypadkach ich eksplikacja podkreśla formę, metrum artykulacji i symetrię wypowiedzi. Raperzy mogą również tworzyć teksty (często z odmianą rymowanych słów), które mają być wypowiadane rytmicznie, a nie śpiewane.

Słowo liryka wywodzi się z łacińskiego tekstu od greckiego λυρικός (lurikós), formy przymiotnikowej liry. Po raz pierwszy pojawił się w języku angielskim w połowie 16 wieku o tłumaczeniach hrabiego Surrey Petrarki i jego sonetów. Grecka liryka została zdefiniowana przez sposób śpiewania przy akompaniamencie liry lub cytary, w przeciwieństwie do skandowanych formalnych eposów lub bardziej namiętnych elegii przy akompaniamencie fletu.

Osobisty charakter wielu wersetów Dziewięciu Poetów Lirycznych doprowadził do obecnego sensu „lirycznej poezji”, ale oryginalne greckie znaczenie „lirycznej poezji” – „poezji z akompaniamentem liry”, tj. „słów dostrojonych do muzyki” – w końcu doprowadziły do ​​jego użycia jako „teksty”, po raz pierwszy potwierdzone w 1876 Stainer i Barrett's Dictionary of Musical Terms. Stainer i Barrett użyli tego słowa jako pojedynczego rzeczownika: „Liryka, poezja lub biały wiersz przeznaczony do muzyki i śpiewania”. W latach trzydziestych XX wieku rozpoczęło się obecne używanie mnogiej tantum „teksty”; dla wielu pisarzy jest to standard od lat pięćdziesiątych. Pojedyncza forma „liryka” jest nadal używana w znaczeniu pełnych słów piosenki przez takie autorytety jak Alec Wilder, Robert Gottlieb i Stephen Sondheim. Jednak forma pojedyncza jest również powszechnie używana w odniesieniu do określonej linii (lub frazy) w tekście piosenki.

Różnice między wierszem a pieśnią mogą stać się mniej znaczące, gdy wiersz jest ustawiony na muzykę, do tego stopnia, że ​​jakiekolwiek rozróżnienie staje się nie do utrzymania. Być może można to rozpoznać po sposobie, w jaki popularne piosenki mają teksty. Jednak werset może poprzedzać melodię (w sposób, w jaki „Rule Britannia” został ustawiony na muzykę, „I zrobiłeś te stopy w czasach starożytnych” stał się hymnem”, lub melodia może z czasem zostać utracona, ale słowa przetrwać, dopasowując się do kilku różnych melodii (jest to szczególnie powszechne w przypadku hymnów i ballad).

Mnożą się możliwe klasyfikacje (pod hymnem, balladą, bluesem, kolędą, hymnem, librettem, kłamcą). termin nie implikuje rozróżnienia. Gazal jest formą śpiewaną, uważaną za przede wszystkim poetycką. Zobacz także rapowanie, korzenie muzyki hip-hopowej. Analogicznie dramat wierszowany może być normalnie oceniany (w najlepszym razie) jako poezja, ale nie składająca się z wierszy (patrz wiersz dramatyczny).

W muzyce barokowej melodie i ich teksty były prozą. Zamiast parzystych linii składają się z retorycznych zdań lub akapitów składających się z gestu otwierającego, wzmocnienia (często z sekwencją) i zakończenia (z kadencją); w niemieckim Vordersatz-Fortspinnung-Epilog.

Teksty można studiować z perspektywy akademickiej. Na przykład niektóre teksty można uznać za formę komentarza społecznego. Teksty często zawierają motywy polityczne, społeczne i ekonomiczne – a także elementy estetyczne – i dlatego mogą przekazywać ważne kulturowo wiadomości. Te wiadomości mogą być wyraźne lub sugerowane poprzez metaforę lub symbolizm. Teksty można również analizować pod kątem poczucia jedności (lub braku jedności) z towarzyszącą im muzyką.

Szczególnym przykładem jest analiza oparta na tonalności i kontraście. Były profesor poezji z Oksfordu Christopher Ricks słynie z publikacji Wizji grzechu Dylana, dogłębnej i charakterystycznej dla Ricksa analizy tekstów Boba Dylana; Ricks zastrzega, że ​​studiowanie poezji tekstów w połączeniu z muzyką byłoby znacznie bardziej skomplikowanym wyczynem krytycznym.