Ramalan Jayabaya & Ronggo Wars

Przepowiednia Jayabaya i Ronggo Warsito Noyo Genggonga została potwierdzona

Przepowiednie Jayabaya i ich historia Źródło: Przepowiednie Jayabaya są przepowiedniami w tradycji jawajskiej, z których jedna została napisana przez Jayabayę, króla Królestwa Kadiri. Przepowiednia ta była znana zwłaszcza mieszkańcom Jawajów. Jednak badania akademickie przeprowadzone przez wielu uczonych w końcu wykazały, że przepowiednia Jayabaya nie była dziełem Radżajajabaji.

Pochodzenie Z różnych źródeł i dostępnych informacji dotyczących przepowiedni Jayabaya, uczeni ogólnie zgadzają się, że źródło tej przepowiedni jest w rzeczywistości tylko jedno, a mianowicie Księga Asrar (Musarar) Sunana Giri Perapana (3. Sunan Giri), którą zebrał w roku Saka. 1540 = 1028 H = 1618 AD, tylko 5 lat różnicy w stosunku do ukończenia książki Pararaton o historii Majapahit i Singosari napisanej na wyspie Bali 1535 Saka lub 1613 AD Tak więc pisanie tego źródła trwa od czasów panowania sułtana Agunga z Mataram (M).

Pierwsza księga terminu Jayabaya, uważana za autentyczną, pochodzi z pracy Pangerana Wijila I z Kadilangu (zwanego Pangeran Kadilangu II), którą napisał w jawajskim roku = M. Pujangga był rzeczywiście wolnym księciem. Ma prawo do niepodległości, co oznacza posiadanie władzy regionu „Perdikan” z siedzibą w Kadilangu, niedaleko Demaku! Rzeczywiście, jest potomkiem Sunana Kalijagi, więc logiczne byłoby, gdyby mógł z bliska poznać historię swoich przodków, zwłaszcza historię ostatniego (piątego) wejścia do Brawijaya, aby podążać za nową religią, islamem, jako trójkątne spotkanie Sunana Kalijagi, Brawijaya-v i doradcy Jego Królewskiej Mości. o imieniu Sabda Palon i Nayagenggong.

Poza tym pełnił funkcję szefa służby poetyckiej w Pałacu Kartasura w czasach Sri Paku Buwany II. Dzieło Księcia ma formę książek, na przykład Babad Pajajaran, Babad Majapahit, Babad Demak, Babad Pajang, Babad Mataram, Raja Kapa-kapa, History of the Empu itp. Kiedy Sri Paku Buwana I wstąpił na tron, którego koronacja odbyła się w Semarang, generalnym gubernatorem był van Outhoorn, który rządził później, został zastąpiony przez G.G van Hoorn, księcia poety, który był jeszcze młody w tym czasie.

Sprowadzony także do Semarang jako Penghulu, który oddał Restu na chwałę Pałacu w 1629 r. Java = 1705 rne, czego świadkiem był GG. Van Hoorn. Kiedy pałac Kartasura miał zostać przeniesiony do wioski Sala, poeta został zapytany o opinię przez Sri Paku Buwana II. Otrzymał wówczas zadanie i obowiązek jako badacz zbadać stan ziemi we wsi Sala, która została wybrana na założenie pałacu założonego w 1669 roku na Jawie (1744 ne). Poeta zmarł w poniedziałek Pon, 7 Maulud, w roku Be Jam'iah 1672 Java 1747 AD, czyli w czasie Sri Paku Buwono 11 w Surakarcie. Jego pozycję jako Pangeran Merdeka zastąpił jego własny syn, książę Soemekar, po czym zmienił imię 2.