Surah Duha

To jest rozdział 93 Świętego Koranu.

Surat ad-Duḥa (arab. اضحى, „The Morning Hours”, „Morning Bright”) to dziewięćdziesiąta trzecia sura Koranu z 11 ajat. Sura bierze swoją nazwę Ad-Duhaa od pierwszego słowa.

Ta sura, która jest jednym z mekkańskich Sur, według niektórych narracji, została ujawniona po krótkiej przerwie, która wydarzyła się w objawieniu i święty Prorok (S) z niepokojem oczekiwał jej przybycia, ponieważ wrogowie stali się nieznośni i zaczęli plotkować. Potem zstąpiły na niego wersety, jak orzeźwiający deszcz i dały mu nową siłę, która zaprzestała drwin wrogów.

Ta Sura zaczyna się od dwóch przysiąg, a następnie informuje świętego Proroka (S) o dobrej wieści, że Bóg nigdy go nie opuścił ani nie zostawił go samego.

Dodaje, że wkrótce Allah zapewni mu tak obficie, że stanie się zadowolony.

W ostatnich wersetach Sury przypomina Prorokowi (S) o swoim poprzednim życiu, aby zilustrować, w jaki sposób Allah zawsze obdarzył Go troskliwą opieką, aw najtrudniejszych chwilach wspierał go w przeszłości, więc jego przyszłość była pewna .

Dlatego na końcu Sury. Prosi go (w uznaniu bardzo wielkich nagród), aby był uprzejmy dla sierot i potrzebujących, a zatem:

„Dlatego nie traktujcie sierot surowo”

„A dla tego, który prosi, nie odpychaj”

„A co do dobrodziejstw waszego Pana, ogłaszajcie to”.

Na mocy tego sura wystarczy powiedzieć, że istnieje tradycja opowiedziana przez świętego Proroka (S), która mówi:

„Ten, który recytuje tę surę, będzie wśród tych, z których Allah jest zadowolony; i możliwe jest, że Muhammad (S) wstawia się za nim, a on otrzyma dziesięć„ dobrych uczynków ”za każdą sierotę lub potrzebującego (lub składającego petycję)” 1.

Wszystkie te cnoty są dla wierzącego, który recytuje surę i działa na nią.

Warto zauważyć, że według wielu narracji Sura i następna Inszirah są razem jedną Surą; a ponieważ w modlitwie powinniśmy recytować kompletną surę po Sura Al-Hamd; następnie, recytując tę ​​surę, należy także dodać następny.

(Podobny pomysł został wydany dla Sury al-Fil i Sury Quraish)

A jeśli uważnie zastanowimy się nad treścią tych dwóch Surów, możemy zobaczyć bliski związek ich poddanych i stwierdzić, że są oni z pewnością razem, chociaż inwokacja:

„W imię Boga, Miłosiernego, Litościwego”

dzieli je na dwa Sury.

Powinniśmy odwołać się do ksiąg religijnej jurysprudencji, aby odpowiedzieć na pytania takie jak: „Czy te dwa Sura są takie same pod każdym względem” lub „czy powinniśmy uznać je za jedną surę w modlitwie?”. W każdym razie zgoda uczonych zgadza się, że w modlitwach nie możemy recytować tylko jednego z dwóch Surów.