The Divine Comedy

Boska Komedia to poemat epicki napisany przez włoskiego poetę Dantego Alighieri na początku XIV wieku. Powszechnie uważana jest za jedno z najwybitniejszych dzieł literatury światowej. Wiersz podzielony jest na trzy części: Piekło, Purgatorio i Paradiso.

Piekło: Dante rozpoczyna swoją podróż w Wielki Piątek roku 1300. Zagubiony w ciemnym lesie, rzymski poeta Wergiliusz prowadzi go przez dziewięć kręgów piekła. Każde koło reprezentuje inny grzech i odpowiadającą mu karę. W miarę jak schodzą głębiej, grzechy stają się coraz poważniejsze, co odzwierciedla powagę przestępstwa.

Purgatorio (Czyściec): Po wyjściu z piekła Dante i Wergiliusz wspinają się na górę Czyśćca. Ta część przedstawia proces oczyszczenia dusz przeznaczonych do Nieba, które jednak muszą najpierw odpokutować za swoje grzechy. Czyściec podzielony jest na siedem tarasów, z których każdy odpowiada jednemu z siedmiu grzechów głównych. Dusze wspinają się na górę, gdy zostają oczyszczone.

Paradiso (Raj): W końcowej części Dante jest prowadzony przez Beatrice, kobietę, którą kochał, przez dziewięć sfer Nieba. Każda sfera reprezentuje inną cnotę oraz wyższy poziom błogości i bliskości z Bogiem. Ostatecznie Dante dociera do Empireum, najwyższego Nieba, gdzie doświadcza Wizji Uszczęśliwiającej, bezpośredniego spotkania z Bogiem.

Podczas swojej podróży Dante spotyka postacie historyczne i mitologiczne, które zastanawiają się nad tematami sprawiedliwości, odkupienia i kondycji ludzkiej. Boska Komedia to nie tylko opowieść o życiu pozagrobowym, ale także alegoria wędrówki duszy do Boga. Łączy elementy mitologii klasycznej, teologii chrześcijańskiej i filozofii średniowiecznej, tworząc głęboką i bogatą w symbolikę narrację.