廣欽老和尚法語集(2020)

พระเฒ่าเกิดที่อำเภอฮุยอัน มณฑลฝูเจี้ยน ในวันที่ 26 เดือน 10 ตรงกับปีที่ 18 ของการครองราชย์ของกวางซูในสมัยราชวงศ์ชิง (ค.ศ. 1892) นามสกุลทั่วไปของเขาคือ Huang และชื่อของเขาคือ Wenlai พี่ชายของเขาจึงไม่มีเงินจะแต่งงานเนื่องจากครอบครัวยากจน เมื่อ Shi อายุได้ 4 ขวบ พ่อแม่ของเขาขายเขาให้กับชาวนาชื่อ Li ในเทศมณฑลจินเจียงเพื่อเป็นบุตรบุญธรรม แม่บุญธรรมของเขาเป็นมังสวิรัติ และครูสมัครใจติดตามแม่ของเธอเพื่อเป็นมังสวิรัติเมื่อเขาอายุได้เจ็ดขวบ หลังจากที่พ่อแม่บุญธรรมคนโตของเขาเสียชีวิตทีละคน Shi ก็ไปที่นันยางทันทีเพื่อหาเลี้ยงชีพ และขึ้นไปบนภูเขากับคนในท้องถิ่นเพื่อตัดและขนไม้ วันหนึ่งเขาคาดการณ์ว่าจะมีบางอย่างเกิดขึ้นกับรถเข็นขนาดเล็ก และเตือน เพื่อนร่วมงานของเขาอย่าขี่มัน เกวียนตกลงมาจากหุบเขาจริงๆ และเพื่อนร่วมงานบางคนก็พูดติดตลกว่ามันจะเกิดขึ้น ในเมื่อคุณเป็นเทพเจ้าแห่งความรู้และเป็นมังสวิรัติ ทำไมไม่กลับไปบ้านเกิดของคุณใน Quanzhou เพื่อฝึกลัทธิเต๋าล่ะ? ดูเหมือนว่าอาจารย์จะรู้ตัวจึงนั่งเรือกลับไปฝูเจี้ยน

ในปี 1927 เมื่อปรมาจารย์อายุได้ 36 ปี เขาได้อุปสมบทเป็นพระภิกษุโดยอาจารย์รุ่ยเซียฟาง ในวัดเฉิงเทียน เมืองฉวนโจว ชื่อของเขาคือจ้าวจิง กล่าวคือ เริ่มจากงานพื้นฐานที่สุดบนเนิน แล้วอุปสมบทเมื่ออายุสี่สิบสอง เจ้าอาวาสหันกลับมาแล้วพระเฒ่าก็สอนให้ "กินของที่คนอื่นไม่กิน และทำสิ่งที่คนอื่นไม่ทำแล้วจะรู้ทีหลัง!" เพราะเขาอ่านหนังสือไม่ออกและผอมจึงถูกรังแกอยู่บ่อยๆ แต่พระอาจารย์ อดทนต่อความอัปยศอดสูและตั้งใจทำ ตั้งใจฝึกฝน ทำงานหนัก และทำงานต่ำต้อย โดยไม่เสียใจใดๆ ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา เนื่องด้วยคุณธรรมของการบำเพ็ญตบะ "อดทนต่อความอัปยศอดสูและเห็นแก่ผู้อื่น" จิตใจของฉันจึงค่อยๆ กว้างขึ้น และฉันก็ค่อยๆ ขจัดข้อจำกัดของมนุษย์และตัวฉันเองออกไป ในหมู่พวกเขา พระองค์ทรงบรรลุความตระหนักใน " นัมบุตสึ สมาธิ” ต่อมาได้ไปฝึกสมาธิที่หินปี้เซียวในภูเขาเหลียงซาน ทางตอนเหนือของเมือง โดยบังเอิญเข้าไปในถ้ำเสือ เสือไม่ได้ทำอันตรายเขา วันรุ่งขึ้นก็พาลูกเสือหลายตัวกระโดดมาเล่นที่ ทางเข้าถ้ำต่างมีความสุขกันมาก นี่คือ "การขับเคลื่อนหัวใจด้วยหัวใจ" ชาวบ้านที่ตีนเขาเรียกว่า "พระฟูหู"

อาจารย์มักตกอยู่ในภวังค์ และไม่สามารถกิน ขยับตัว หรือหายใจได้เป็นเวลาหลายเดือน คนตัดฟืนเชื่อผิดว่าอาจารย์ได้เสียชีวิตแล้วจึงไปที่วัดเฉิงเทียน พระเฒ่าจวนเฉินและอาจารย์หงอี้ขึ้นไปบนภูเขาเพื่อ ไปเยี่ยมเขา อาจารย์ Hongyi ดีดนิ้วสามครั้งแล้วพูดว่าเมื่ออาจารย์ออกมาจาก Ding มีความรู้สึกใน Quanzhou ปีของ Fanci กินเวลานานหลายปี (จำนวนปี ยากที่จะกำหนด) ต่อมาพระอาจารย์ลงจากภูเขาและกลับไปที่วัดเพื่อประทับอยู่ประมาณห้าหรือหกปี ในปีที่สามสิบหกของสาธารณรัฐจีน (ค.ศ. 1947) กองนี้มีอายุ 56 ปี เขาข้ามทะเลจากเซียะเหมิน มณฑลฝูเจี้ยน ไปยังไต้หวันด้วยเรือของสายการบินบริติชแอร์เวย์ จากนั้นเขาก็ติดตามชะตากรรมและอธิษฐานต่อพระพุทธเจ้า มีเหตุการณ์ ผีญี่ปุ่น ได้รับการช่วยเหลือในเวลากลางคืนในวัด Fahua ในกรุงไทเป "พระผลไม้" โด่งดังไปทั่วไต้หวัน ชาวจีนโพ้นทะเลก็ชื่นชมชื่อนี้เช่นกันและพวกเขาเปลี่ยนใจเลื่อมใสลูกศิษย์นับหมื่นคนและก่อตั้งวัดมากกว่าสิบแห่ง ในปีที่ 44 ของสาธารณรัฐจีน วัดเซน Chengtian ที่สร้างขึ้นใน Tucheng มณฑลไทเปได้รับการตั้งชื่อเพื่อรำลึกถึงบ้านบรรพบุรุษของเขา ในแผ่นดินใหญ่คือวัดเฉิงเทียนเซน แห่ง

เมื่อพระศาสดาอายุได้ ๘๐ กว่าปี ทรงแสดงว่ากำลังจะสละพระชนม์ชีพแล้ว หลังจากวิงวอนจากลูกศิษย์ซ้ำแล้วซ้ำอีกและขอให้พระศาสดาชาญยุ่นเป็นประธานในพระอมิตาภพุทธะเซเว่น พระองค์ก็ทรงอนุญาตด้วยความเห็นอกเห็นใจและเลื่อนเวลาออกไป แต่ท่านอาจารย์เคยบอกผู้อาวุโสหวู่หมิงว่าถ้าเขาสอนศีลอีกในอนาคต เขาจะจากโลกนี้ไปแล้ว ในปีที่ 70 ของสาธารณรัฐจีน วัดเมี่ยวทงถูกสร้างขึ้นที่เมืองเกาสง ในเดือนตุลาคม ปีที่ 74 ของสาธารณรัฐจีน พระองค์ทรงสอนศีลอันยิ่งใหญ่ 3 ประการ ในวันที่ 26 ขึ้น 12 ค่ำ เดือน 1 ตามจันทรคติ กลับไปวัดเฉิงเทียนทางเหนือ ชี้แนะทีละคน บอกว่ามรณภาพแล้วจึงเผาศพและประดิษฐานอยู่ที่วัดเฉิงเทียน วัดกวงเฉิงเอียน และวัดแม้วทง ในวันแรกของเดือนแรกของปีถัดมา ทรงให้สัญญาณกลับลงใต้สู่วัดเมี่ยวทง เมื่อถึงวัดเมี่ยวทงแล้ว ทรงสวดพระนามพระพุทธเจ้าทั้งวันทั้งคืน บางครั้งทรงจับปลาไม้ด้วยมือของตนเองแล้วถามลูกศิษย์ของพระองค์ ร่วมกันสวดพระนามพระพุทธเจ้า ในวันที่ห้าเดือนจันทรคติ นิมิตของอาจารย์ก็ชัดเจน สงบ และสงบ ไม่มีอะไรผิดปกติ เวลาประมาณบ่ายสองโมง จู่ๆ พระองค์ก็ตรัสกับทุกคนว่า “ไม่มีมา ไม่มีไป ไม่มีรุ่น” พระองค์พยักหน้ายิ้มให้ลูกศิษย์ นั่งลงแล้วหลับตา สักพักทุกคนก็เห็นว่า อาจารย์ไม่ขยับเลยเข้ามาดูใกล้ๆก็รู้ว่าอาจารย์มาแล้วจึงสวดพระนามพระพุทธเจ้าก็ถึงแก่กรรมอย่างสงบเมื่ออายุได้เก้าสิบห้าปี