Kitab Al Ta'arruf

หนังสือมาตรฐานเล่มหนึ่งที่มีอำนาจเป็นที่ยอมรับในศาสตร์นี้คือหนังสือ "At-Ta'arruf li Madzhabi Ahli al-Tasawuf" เขียนโดย Abu Bakr Muhammad bin Ishaq al-Kalabadzi al-Bukhari (เสียชีวิต 380H / 990M) หรือเรียกโดยย่อว่า“ Abu Bakr al-Kalabadzi”. เขาเป็นนักวิชาการซูฟีผู้เชี่ยวชาญสุนัตซึ่งอาศัยอยู่ก่อนอิหม่ามอัล - ฆอซาลี ระยะห่างระหว่างปีระหว่างการเสียชีวิตของ Abu ​​Bakr Kalabadzi และการเกิดของ Imam al-Ghazali อยู่ที่ประมาณ 68 ปี (Imam al-Ghazali เกิดในปีค. ศ. 1058) เขามีชื่อเรื่องว่า "Tajul Islam" (ความหมาย: มงกุฎแห่งอิสลาม) ผู้เชี่ยวชาญด้านนิติศาสตร์ Hanafi และผู้เชี่ยวชาญด้านสุนัต

หนังสือเล่มนี้มีประเพณีประมาณ 222 อย่าง ในแง่ของสถานที่เกิดและเติบโตขึ้น Al-Kalabadzi เกิดที่ Kalabadz อำเภอหนึ่งในเมือง Bukhoro ซึ่งเป็นบ้านเกิดของอิหม่ามสุนัตที่ยิ่งใหญ่ที่สุดอิหม่ามอัล - บุคอรี แม้ว่าจะไม่ใช่คนร่วมสมัยของนักบวชบุคอรีคนก่อน ๆ (อัล - บุคอรีเสียชีวิตในปีค. ศ. 870 หนึ่งปีนอกเหนือจากการตายของอัล - คาลาบัดซีหนึ่ง 120 ปี) ก็เป็นไปได้ว่าอิทธิพลของประเพณีของวิทยาศาสตร์สุนัตนั้นค่อนข้างแข็งแกร่งในอัล - คาลาบาดซี ในระยะสั้นเขาเป็นนักวิชาการของ Sufism ซึ่งเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านสุนัต

อย่างไรก็ตามจากข้อมูลของอับดุลฮาลิมมาห์มุด (Shaykh al-Azhar 1970-1978) หนังสือ "At-Ta'arruf" เป็นหนังสือ Sufism ที่เก่าแก่ที่สุดละเอียดที่สุดและบริสุทธิ์ที่สุดเกี่ยวกับความเข้าใจของ Sufism คำสอนและตัวละครในหนังสือ

จุดเด่นของหนังสือเล่มนี้ ได้แก่ ; เขียนขึ้นเมื่อปลายศตวรรษที่ 4 H. นั่นคือช่วงเวลาที่ลัทธิ Sufism ถึงจุดสูงสุดของความเป็นผู้ใหญ่และความสมบูรณ์แบบ ทั้งในแง่ของวิธีการและจากด้านข้างของตัวละคร ระยะก่อนหน้าคือระยะการก่อตัว มีข้อดีข้อเสียตามธรรมชาติ

ข้อดีอีกประการหนึ่งคือหนังสือเล่มนี้แม้จะเก่า แต่นำเสนอด้วยภาษาที่ค่อนข้างเข้าใจง่าย uslub (รูปแบบภาษา) ที่ไม่ซับซ้อนเกินไปและไม่มีปีกลำดับในการนำเสนอธีมเป็นระบบและไม่หนาเกินไป

จำนวนบทของหนังสือเล่มนี้คือ 75 บท ในแต่ละบทการอภิปรายสั้นสั้นตรงประเด็น มันเริ่มต้นด้วยหัวข้อที่สำคัญมากในประเด็นของ Sufism นั่นคือเหตุผลที่วิทยาศาสตร์นี้เรียกว่า Sufism การอภิปรายของหนังสือ "At-Ta'arruf" สั้นลงโดยไม่ลดความสำคัญของรูปแบบการอภิปราย

ในบทแรกนี้ al-Kalabadzi ไม่ได้ให้คำจำกัดความเฉพาะของ Sufism อย่างไรก็ตามเขาอธิบายว่าทำไมบุคคลจึงเรียกว่า Sufi ซึ่งเป็น Sufi และทำไม Amaliyah Sufi จึงเรียกว่า Sufism

ซูฟีเป็นบุคคลที่มีพฤติกรรมที่บริสุทธิ์ใจเพราะอัลลอฮฺและได้รับรัศมีภาพจากอัลลอฮ์

มีสาระสำคัญอีกสองประเด็นที่แสดงโดยอัล - คาลาบัดซีในหนังสือเล่มนี้ คือเกี่ยวกับชะรีอะฮฺและเตาฮิด (อะกีดะห์) การศึกษานี้มีความสำคัญไม่น้อยไปกว่าการอธิบายความหมายของซูฟีในบทแรก เนื่องจากปัญหาทั้งสองนี้ลัทธิซูฟีมักจะปะทะกัน

Al-Kalabadzi อธิบายว่าใน Fiqh the Sufis นั้นมีความคิดเห็นของผู้ที่ระมัดระวังที่สุด (ahwath) ที่เชื่อถือได้และแข็งแกร่งที่สุด โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมีความเห็นที่แตกต่างกันในหมู่คณะลูกขุน (ผู้เชี่ยวชาญของ fiqh)

ในกรณีของการละหมาดอัล - คาลาบาดซีจำเป็นต้องอธิบายทัศนคติของซูฟิส ตามที่เขากล่าวประเพณี Sufi ไม่เคยประเมินต่ำเกินไปและล่าช้าในการละหมาดบังคับ พวกเขาเห็นพ้องกันว่าคำอธิษฐานบังคับจะต้องสำเร็จทันทีเมื่อเริ่มต้นเวลา พวกเขาไม่ดูแคลนยุตินับประสาอะไรกับมัน

ในบทที่เกี่ยวกับ tawhid ความเชื่อของ al-Kalabadzi นั้นเหมือนกับของนักวิชาการ Salaf ไม่มี tajsim, tasybih, ta'thil และอื่น ๆ คำอธิบายของเขาเกี่ยวกับความเชื่อนั้นค่อนข้างง่าย (โดยเฉพาะในยุคของเขา) ไม่ซับซ้อนไม่ซับซ้อนเกินไป แต่เป็นระบบไม่มีองค์ประกอบของการหลบมุม ไม่มีแม้แต่องค์ประกอบที่สามารถดึงดูดการถกเถียงอยู่ในหนังสือเล่มนี้