Seeing the Invisible

Seeing the Invisible เป็นนิทรรศการศิลปะร่วมสมัยเสมือนจริงที่ริเริ่มโดยสวนพฤกษศาสตร์เยรูซาเลมโดยร่วมมือกับ Outset Contemporary Art Fund โดยได้รับการสนับสนุนจากมูลนิธิเยรูซาเล็ม นิทรรศการประเภทแรกที่ได้รับการพัฒนาร่วมกับสวนพฤกษศาสตร์ โดยจะเปิดให้เข้าชมพร้อมๆ กันที่สวน 12 แห่งทั่วโลก สวนที่เข้าร่วมทั้งหมดจัดแสดงนิทรรศการเดียวกัน แต่เนื่องจากผลงานถูกเติมเข้าไปในสภาพแวดล้อมและบริบทที่เป็นเอกลักษณ์ของแต่ละสวน นิทรรศการจึงมีประสบการณ์แตกต่างกันไปตามฉากหลังของแต่ละสถานที่ และสร้างขึ้นโดยรวมในการทำซ้ำที่แตกต่างกันของ คลังผลงานเดียวกัน นิทรรศการกลางแจ้ง Seeing the Invisible ยังคงพยายามนำเสนอและหารือเกี่ยวกับศิลปะในช่วงวิกฤตโรคระบาดในปัจจุบัน ในขณะเดียวกันก็เปิดโอกาสให้ชุมชนในท้องถิ่นได้สัมผัสกับศิลปะร่วมสมัยระดับนานาชาติในระดับแนวหน้า นิทรรศการสามารถดูได้เฉพาะเมื่อเยี่ยมชมสวนพฤกษศาสตร์ที่เข้าร่วมโครงการและผ่านแอพ Seeing the Invisible บนมือถือที่พัฒนาขึ้นสำหรับโครงการนี้

นิทรรศการประกอบด้วยผลงานเทคโนโลยีความจริงเสริม (AR) 13 ชิ้นโดยศิลปินที่มีชื่อเสียงจากประเทศต่างๆ ภัณฑารักษ์ร่วม Hadas Maor (ภัณฑารักษ์ของศิลปะร่วมสมัย) และ Tal Michael Haring (ผู้เชี่ยวชาญและภัณฑารักษ์เสมือนจริงและเสมือนจริง) ทำงานร่วมกับศิลปินเพื่อเลือกงานที่มีอยู่และมอบหมายงานใหม่ และวางตำแหน่งงานศิลปะเชิงประสบการณ์ใหม่เหล่านี้ในจุดที่ไม่เหมือนใคร ในสวนพฤกษศาสตร์แต่ละแห่งที่เข้าร่วม เนื่องจากสถาบันจัดเก็บเอกสารเกี่ยวกับพืชที่มีชีวิตเพื่อวัตถุประสงค์ในการวิจัยทางวิทยาศาสตร์ การอนุรักษ์ การจัดแสดง และการศึกษา สวนพฤกษศาสตร์จึงเป็นพืชลูกผสมในสิทธิของตนเอง โดยผสมผสานธรรมชาติและการเพาะปลูก ความเป็นระเบียบเรียบร้อยและความบังเอิญ

การตั้งค่าประสบการณ์ดิจิทัลเหล่านี้ภายในสวนพฤกษศาสตร์โดยไม่รบกวนการอนุรักษ์ และรักษารอยเท้าคาร์บอนให้น้อยที่สุด นิทรรศการจะกล่าวถึงหัวข้อที่เกี่ยวกับธรรมชาติ สิ่งแวดล้อม และความยั่งยืน ตลอดจนสำรวจขอบเขตและความเชื่อมโยงระหว่างศิลปะ เทคโนโลยี และธรรมชาติ ทั้งที่เยือกเย็นและมีความหวัง งานศิลปะแต่ละชิ้นนำเสนอมุมมองที่ไม่เหมือนใครเกี่ยวกับปัญหาที่ยังไม่ได้แก้ไข สร้างพื้นที่ที่กระตุ้นความคิด ประสบการณ์ และครุ่นคิดเพื่อให้ผู้ชมได้ดื่มด่ำ

เนื่องจากผู้ชมได้รับเชิญให้ไปสำรวจสวนพฤกษศาสตร์และค้นหางานศิลปะที่กระจัดกระจายอยู่ทั่วสวนอย่างกระตือรือร้น พวกเขาต้องใช้อุปกรณ์เทคโนโลยีเพื่อสร้างงานดิจิทัลให้ดำรงอยู่ และในหลายกรณี จะต้องสัมผัสประสบการณ์ที่การปรากฏตัวของพวกเขาส่งผลต่องานและเปลี่ยนเส้นทาง สำรวจความสัมพันธ์ระหว่าง "วัตถุทางศิลปะ" กับตนเองต่อไป

เนื่องจากงานนี้ไม่สามารถสัมผัสประสบการณ์ออนไลน์ได้ แต่ต้องการให้ผู้ชมไปเยี่ยมชมสวน พวกเขาจึงมอบประสบการณ์ "ทางกายภาพ" ที่รวมตำแหน่งทางกายภาพและการแสดงข้อมูลดิจิทัล ดังนั้นนิทรรศการนี้จึงเชิญชวนให้ผู้ชมได้ไตร่ตรองแนวคิดร่วมสมัยเกี่ยวกับสถานที่และที่ไม่ใช่ไซต์ อาณาจักรทางกายภาพและดิจิทัล ในปี 1968 โรเบิร์ต สมิธสันได้สร้างผลงานชุดหนึ่งชื่อไซต์/ไม่ใช่ไซต์ ผลงานทางธรณีวิทยาและภูมิศาสตร์เหล่านี้เป็นส่วนหนึ่งของความท้าทายที่รุนแรงอย่างต่อเนื่องของสมิธสันเกี่ยวกับข้อจำกัดของการปฏิบัติด้านประติมากรรม และปูทางให้กับงานที่มีความทะเยอทะยานที่สุดของเขา นั่นคือ Spiral Jetty (1970) ในช่วงเวลาของการสร้าง ความตึงเครียดระหว่างกลางแจ้งและในร่ม กระจัดกระจายและมีอยู่ เป็นธรรมชาติและสร้างขึ้น อยู่ในระดับแนวหน้าของวาทกรรมเชิงทฤษฎีและการปฏิบัติทางศิลปะ ทุกวันนี้ เนื่องจากคำถามเกี่ยวกับโลกทางกายภาพและโลกดิจิทัลเป็นหัวใจสำคัญของการดำรงอยู่ของเรา คำถามเหล่านั้นจึงกลายเป็นส่วนสำคัญของการอภิปรายทางศิลปะอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้และเป็นหัวใจของนิทรรศการนี้