Seeing the Invisible

دیدن نامرئی ها یک نمایشگاه هنرهای معاصر واقعیت افزوده است که توسط باغ گیاه شناسی اورشلیم و با همکاری صندوق هنرهای معاصر Outset و با حمایت بنیاد اورشلیم آغاز شده است. اولین نمایشگاه در نوع خود که با همکاری باغ های گیاه شناسی ایجاد شده است ، همزمان در دوازده باغ مختلف در سراسر جهان افتتاح و در معرض دید عموم قرار می گیرد. باغ های شرکت کننده همه نمایشگاه مشابهی را ارائه می دهند ، اما از آنجا که آثار به محیط و محوطه منحصر به فرد هر باغ افزوده می شوند ، نمایشگاه با توجه به پس زمینه هر مکان متفاوت تجربه می شود و به طور کلی بر روی تکرارهای مختلف آن ساخته می شود. مجموعه ای از آثار یک نمایشگاه روباز ، دیدن نامرئی ها تلاش ها را برای ارائه و بحث در مورد هنر در بحران همه گیر فعلی ادامه می دهد ، در حالی که به جوامع محلی نیز اجازه می دهد تا در خط مقدم هنرهای معاصر بین المللی قرار بگیرند. این نمایشگاه تنها با بازدید از باغ های گیاه شناسی شرکت کننده و مشاهده برنامه تلفن همراه نامرئی که برای این پروژه ایجاد شده است قابل مشاهده است.

این نمایشگاه شامل سیزده اثر واقعیت افزوده (AR) از هنرمندان برجسته کشورهای مختلف است. همکاران ، Hadas Maor (سرپرست هنر معاصر) و Tal Michael Haring (متخصص مجری و مجری و مجری) با هنرمندان برای انتخاب آثار موجود و سفارش آثار جدید و قرار دادن این آثار هنری تجربی جدید در نقاط منحصر به فرد همکاری کردند. در هر یک از باغ های گیاه شناسی شرکت کننده. به عنوان م institutionsسساتی که مجموعه های مستندی از گیاهان زنده را به منظور تحقیقات علمی ، حفاظت ، نمایش و آموزش در اختیار دارند ، باغ های گیاه شناسی به تنهایی ترکیبی هستند و طبیعت و تزکیه ، نظم و تصادف را در هم آمیخته اند.

با قرار دادن این تجربیات دیجیتالی در داخل باغ های گیاه شناسی ، بدون ایجاد مزاحمت برای حفظ آثار ، و رد پای کربن در حداقل ، نمایشگاه به موضوعات مربوط به طبیعت ، محیط زیست و پایداری می پردازد و مرزها و ارتباطات بین هنر ، فناوری و طبیعت را بررسی می کند. هر دو غم انگیز و امیدوار کننده ، هر اثر هنری دیدگاه منحصر به فردی در مورد این مسائل حل نشده ارائه می دهد و فضاهای قابل تأمل ، تجربی و تأمل برانگیزی را برای تماشاگران ایجاد می کند.

همانطور که از بینندگان دعوت می شود تا باغهای گیاه شناسی را کاوش کرده و آثار هنری پراکنده در سراسر آنها را بطور فعال پیدا کنند ، باید از دستگاههای تکنولوژیکی برای ایجاد آثار دیجیتالی استفاده کنند و در بسیاری موارد ، نحوه حضور فیزیکی خود را بر اثر و تغییر مسیر آن تجربه کنند. ، بررسی بیشتر روابط متقابل بین "شیء هنری" و خود.

از آنجا که آثار را نمی توان بصورت آنلاین تجربه کرد ، اما بینندگان را ملزم به بازدید فیزیکی از باغ ها می کند ، آنها با ترکیب مکان فیزیکی و جلوه های دیجیتالی ، تجربه "فیگیتال" را ارائه می دهند. بنابراین ، نمایشگاه بینندگان را دعوت می کند تا مفاهیم معاصر مربوط به سایت و حوزه های فیزیکی و دیجیتالی غیر سایت را نیز در نظر بگیرند. در سال 1968 رابرت اسمیتسون مجموعه ای از آثار را با عنوان Site/Nonsite خلق کرد. این آثار از نظر زمین شناسی و جغرافیایی بخشی از چالش رادیکال مداوم اسمیتسون در مورد محدودیت های مجسمه سازی بود و راه را برای بلند پروازانه ترین کار او ، Spiral Jetty (1970) هموار کرد. در زمان ایجاد آنها ، تنش بین بیرون و داخل ، پراکنده و محصور ، طبیعی و ساخته شده ، در خط مقدم نظریه و عمل هنری قرار داشت. امروزه ، از آنجا که س questionsالات مربوط به حوزه های فیزیکی و دیجیتال در هسته وجود ما هستند ، به بخشی اجتناب ناپذیر از بحث هنری تبدیل شده و در قلب این نمایشگاه قرار دارند.