Code Civil Français

Fransız Medeni Kanunu, Tamamlandı

-------------------------------------------------- --

Genellikle "Medeni Kanun" (genellikle "C. Civ." veya "CC" olarak kısaltılır) veya "Napolyon Kanunu" olarak adlandırılan Fransız Medeni Kanunu, Fransız medeni kanunu ile ilgili kanunları bir araya getirir; kişilerin (kitap I), mülkiyetin (kitap II) ve özel kişiler arasındaki ilişkilerin (kitap III ve IV) durumunu belirleyen kurallar.

Napoleon Bonaparte tarafından 21 Mart 1804 (30 Ventôse yıl XII) tarihinde ilan edilen bu belge, Paris geleneklerinin bazı maddelerini ve Güney Fransa'nın yazılı yasasını içermektedir. Üçüncü Cumhuriyet'ten bu yana birçok kez değiştirilmiş ve genişletilmiş, II. ve III. Başlıkların orijinal makalelerinin çoğu (2000'lerin başında orijinal 2.281 makaleden 1.120'den fazlası) kalmıştır.

Medeni Kanun, 1958 Anayasası'nın 75. maddesi gereğince Mayotte, Yeni Kaledonya ve Wallis-and-Futuna'da yaşayan Fransızlar hariç, Fransız uyruklu kişilerin (Fransız vatandaşları), ailelerinin ve akrabalarının statüsünü oluşturur. örf ve adet hukuku statüsünü seçmemiş ve örfi medeni statüye sahip olanlar. Code Napoléon, İngiliz fetihinden sonra yerinde bırakılan Mauritius'ta da hala yürürlüktedir, ancak daha sonra biraz gelişmiştir.

Bu metin, Üçüncü Cumhuriyet'ten bu yana büyük ölçüde değiştirilmiştir, ancak bugün bile Fransız medeni hukukunun ve daha geniş anlamda tüm Fransız hukukunun temeli olmaya devam etmektedir. Dean Jean Carbonnier böylece Medeni Kanun hakkında “Fransızların sivil anayasası” olduğunu söyledi. Aslında alanı son derece geniştir: Kişilerin hakları (adı, insan şahsiyetinin statüsü, tüzel kişiliği, ehliyetsizliği, yani fiillerin kabulüne, mal sahibi olmasına izin veren şartlar vb.) ), aile hukuku (evlilik, evlilik, PACS, boşanma), aile mülkiyeti hukuku (evlilik rejimleri, hediye, veraset), mülkiyet hukuku (ne tür mal, taşınır veya taşınmaz, mülkiyet, zilyetlik), borçlar ve sözleşmeler hukuku, yanı sıra yayımlanmamış kanunların hükümsüzlüğü (madde 1), kanunların geriye yürümezliği sorunu ve genel nitelikleri (madde 2) gibi hukukun genel ilkelerinin I. Kitabında olduğu gibi, yabancılar için emredici niteliği ve güvenlik ve polis düzenlemelerinin mülkiyeti, kendisine sunulan tüm davalarda hakimin karar verme yükümlülüğü (md. 4), kararlarına genel ve düzenleyici bir nitelik verme yasağı (md.5). ), amacı ahlaka veya kamu düzenine aykırı olan sözleşmelerin geçersizliği (md.6) ile hakların ve eylemlerin otuz yıl süreyle sınırlandırılması ilkesi ve istisnaları.