Eynshteyn Jumbog'i

Dekabrning asov shamoli tun bag'rida o'zini har yonga urib, bo'riday uvillaydi. Uylar ham sovuqdan junjikkanday bag'ridagi chiroqlarini o'chirib, shamolga jo'r bo'lib, qorang'i tun vajohatini yanada orttiradi. Biroq shu imoratlar biqinidagi tarovatidan g'alati taassurot uyg'otadigan ikki qavatli binoning pastki qavatidagi derazada zaifgina yorug'lik miltillaydi.

Tokchadagi yovg'on, bir necha kun turib qolgan sabzavotlar xonaga badboy onun taratardi'si. Suvoqlari ko'chib ketgan devorga omonatgina suyangan bir kimsa erigan shamdek shumshayib o'tirardi. Nigohi'nin bir nuktadası - Albert Eynshteynning'in fiziki bilimi, ma'no-mazmunsuz ve şuursuz qotib qolgandi'nin bir parçası. Olim ham uning holidan kulib o'tirganday edi go'yo. Izg'irin derazaning salqi bo'lib qolgan oyununu betinim shapatilar, yoriq joylariga tiqib qo'yilgan paxtani itargancha, to'g'ri uning ajin bosgan yuziga urilardi. Uning yoshi endi qirqni oshgan bo'lsada, sochlari qordek oppoq edi... Samoning par yostig'i teshilganday laylak qor yog'ardi. U iztirob to'la ko'zlarını yumib oldi. O'shanda ham shunday laylak qor yog'ardi…

… Ichki telefondan kotibaning mayin ovozi eshitildi:

– Xayrlı kun, Azim aka. Birinchi qor bilan. Rahbarımız sizni so'rayapti.

Azim «Istiqlolbank» xususiy bankacılık boshqaruvchisi eshigini jur'atsizgina taqillatarkan, miyasida ming xil o'y charx urar edi. "Nima Gap bo'lishi mumkin mi?" U ichkarida uzog'i bilan o'n daqiqacha bo'ldi. O'z xonasiga keliboq, uyga qo'ng'iroq qildi:

– Malika, bir xushxabarim bor. Qani, nimaligini topchi'yi mi kullanıyorsun? – dedi xotiniga dabdurustdan.

– Xushxabar mı? Nima bo'lishi mumkin?.. Aytaveringda. Bilasizu, topishmoqlarga tishim o'tmaydi… Baribir topolmadim. O'zingiz ayta qoling.

– Bilasanmi, meni kredit bo'limi rahbari etib tayinlashdi…

Malikaning yuragi hapqirib ketdi. O'zini pardek yengil onun etdi. Oyoqlari yerden uzilganday bo'ldi. Ruhi olis-olislarga parvoz ayladi. Xotiralar epkini esdi, ular musiqiy sonatalarga aylanib, uni allalay boshlaganidan eriga tuzuk-quruq javob qaytarolmadi. Azim bilan u sevişib turmuş kurgandi. Boshida ota-onasi Azim yetim qolib, mehribonlik uyida ulg'aygani bois, o'ylanib qolishgandi. Bir tomondan ancha qarshilik qilishib, kızlarını bu murodidan qaytarishga jonlarini jabborga berib tirishishdi, boshqa tomondan esa ikkilanishardi. Ikkilanishda har ikki yo'lga mayl, moyillik bo'ladi. Onasining so'zi bilan aytganda: «Bunaqa oilaparvar yigitlar hozirgi zamonda anqoning urug'i». Xullas, qarindosh-urug' oldidan o'tishdi. Ikki yoshning orzu-omoli ushaldi.