Traditional Chinese Painting

Geleneksel Çin resim dünya sanat alanında eşsiz bir sanattır. Çin estetik alışkanlıklarına göre harika ifade yöntemleri kullanarak, özel fırça ve kağıdı alet, boyayı mürekkep olarak boyayarak benimsemektedir.

Günümüzde geleneksel tarzda resim yapmak, Çin’de 20. yüzyılda popüler olan Batı’nın sanat tarzının aksine “ulusal” ya da “yerli resim” anlamına gelen guóhuà (basitleştirilmiş Çince: traditional; geleneksel Çince: 國畫) olarak bilinir. .

Geleneksel resim, esas olarak kaligrafi ile aynı teknikleri içerir ve siyah mürekkeple veya renkli pigmentlere batırılmış bir fırça ile yapılır; yağlar kullanılmaz. Hat sanatında olduğu gibi, resimlerin yapıldığı en popüler malzemeler kağıt ve ipek. Bitmiş iş, asma kaydırmalar veya el kaydırmaları gibi kaydırmalara monte edilebilir. Geleneksel resim, albüm sayfalarında, duvarlarda, lake ürünlerde, katlanır ekranlarda ve diğer ortamlarda da yapılabilir.

Çin resminde iki ana teknik şunlardır:

"Titiz" anlamına gelen Gongbi (工筆), ayrıntıları çok hassas şekilde sınırlandıran son derece ayrıntılı fırça darbeleri kullanır. Genellikle çok renklidir ve genellikle figür veya anlatı konularını gösterir. Genellikle kraliyet sarayı için çalışan sanatçılar veya bağımsız atölyelerde uygulanmaktadır.

Çince shu painting-mò'de (水墨, "su ve mürekkep") mürekkep ve yıkama boyası, sulu boya veya fırça boyama olarak da adlandırılır ve aynı zamanda Çince Bilgin "Dört Sanattan" biri olduğu için "literatür boyama" olarak da bilinir. resmi sınıf. Teorik olarak, bu, beyler tarafından uygulanan bir sanattı, aslında şarkı söyleyenlerin kariyeri önemli ölçüde faydalanabilse de, Song hanedanından gelen sanat yazılarında yapılmaya başlandı. Bu stile "xieyi" (寫意) veya serbest el tarzı denir.

Manzara resmi, Çin resminin en yüksek şekli olarak kabul edildi ve genellikle hala öyle. Beş Hanedanlar döneminden Kuzey Şarkı dönemine (907-1127) kadar olan süre "Çin peyzajının büyük çağı" olarak bilinir. Kuzeyde, Jing Hao, Li Cheng, Fan Kuan ve Guo Xi gibi sanatçılar, sert siyah çizgiler, mürekkep yıkama ve keskin, noktalı fırça darbeleri kullanarak kaba taş önermek için yüksek dağların resimlerini çizdiler. Güneyde Dong Yuan, Juran ve diğer sanatçılar daha yumuşak, ovuşturulmuş fırçalarla yapılan huzurlu sahnelerde, kendi kırsal alanlarının tepelerini ve nehirlerini boyadılar. Bu iki tür sahne ve teknik, Çin peyzaj resminin klasik stilleri haline geldi.