Дуохои Зарури

Ҳамду ситоиш Худои меҳрубонро, дуруду саломи бепоён Паёмбари охируззамон Муҳаммади мустафоро. Аммо баъд:

Дуо мағзи ибодат аст ва роҳе расидан ба Худо ва ризои Ӯро ба даст овардан мебошад. Худованди меҳрубон мефармояд:« Ва Парвардигоратон гуфт: «Ба Ман дуо кунед, то дуои шуморо қабул кунам; ҳамоно онон, ки аз ибодати Ман такаббур мекунанд, хор гардида, ба дӯзах дохил хоҳанд шуд».(Сураи «Ғофир», 60.)

Ояти мазкур баёнгари он аст, ки агар банда бо ихлос дуо намояд Худованд дуоро мепазирад ва он нафароне, ки дуо намекунанд мутакаббирон ва оқибати онҳо хорию азоб аст.

Ҳамчунин Худованд мефармояд: «Ва чун бандагони Ман дар бораи Ман туро бипурсанд - пас, ҳамоно Ман наздикам, дуои дуокунандаро - чун дуо кунад - қабул мекунам. Пас, бояд ки онҳо барои Ман фармонбардорӣ кунанд ва бояд ки ба Ман бигараванд, то бошад ки роҳ ёбанд».(Сураи «Бақара», 186.)

Паёмбар (с) фармудааст: «Дуо ибодат аст, сипас фармуд: Парвардигорат фармуд: «Ба Ман дуо кунед, то дуои шуморо қабул кунам; ».(Ривояти Абудовуд ва Тирмизӣ)