Dizhi Musalmon

Ситоиш мар Аллоҳрост, ӯро меситоем ва аз ӯ ёрӣ меҷӯем ва аз ӯ омурзиш мехоҳем ва аз бадиҳои хештан ва аз зиштиҳои кирдори худ ба Аллоҳ паноҳ мебарем. Ҳар киро Аллоҳ роҳ намояд, касе ӯро гумроҳ накунад ва ҳар киро Аллоҳ гумроҳ намояд, ӯро роҳнамое нест. Ва гувоҳӣ медиҳам, ки Муҳаммад банда ва фиристодаи ӯст. Дуруди Аллоҳ бар пайғамбари мо Муҳаммад ва бар дудмону ёрони ӯ ва бар касе бод, ки эшонро то рӯзи подошин бо некӯӣ пайравӣ мекунад ва паёми фаровон бод бар ӯ ва баъд…

Ин китоб ихтисорест аз «Қисми Азкор»-и китоби ман «Аз-зикру-ва-д-дуъоу ва-л-ъилоҷу би-р-руқо мин-а-л-китоби ва-с-суннати», ки ихтисораш кардам то бо худ бурдани ин китоб ҳангоми сафар осон бошад.

Ва матнҳои зикрро кӯтоҳ намудам ва дар тахриҷи зикр бо маъхаз ва ё ду маъхаз иктифо кардам, ки дар нусхаи асл вуҷуд доранд. Ва ҳар кӣ донистани саҳобие ва ё зиёдатиеро дар тахриҷ бихоҳад, пас бояд ба асл, яъне ба китоби «Аз-зикру-ва-д-дуъоу ва-л-ъилоҷу би-р-руқо мина-л-китоби ва-с-суннати» муроҷиат кунад.

Аз Аллоҳи гаронмояву бузургвор бо номҳои зебо ва сифатҳои баланди ӯ дархост мекунам, ки ин корро холисан барои ҷустани хушнудии ӯ гардонад ва дар зиндагиву пас аз маргам маро бо он суд бахшад ва бо он касеро суд бахшад, ки онро хонда ё чоп намуда аст ва ё сабаби нашри он гаштааст, ҳаройина ӯ корсозу бар ин кор тавоност. Ва дуруду паёми Аллоҳ бар пайғамбари мо Муҳаммад ва бар дудмону ёрони ӯ ва бар касе бод, ки ишонро то рӯзи подошин бо некӯӣ пайравӣ мекунад.