সকল রোগের ইসলামিক চিকিৎসা~ওষুধ

علیرغم فراوانی امکانات رفاهی و درمانی در عصر مدرن، ما قادر به غلبه بر بیماری نیستیم. بیماری های جدید در راه است و ناآرامی ها در حال افزایش است. به عنوان یک مسلمان، اگر به قرآن به عنوان راهنمای کامل زندگی نگاه کنیم، متوجه می شویم که خداوند متعال در قرآن می فرماید: «من در قرآن چیزهایی نازل کردم که شفا و رحمت برای مؤمنان است. " (سوره بنی اسرائیل، آیه 82)

پس سوال اینجاست که آیا ما دنبال رحمت هستیم! شاید این سوال پیش بیاید که چه کسانی راه قرآن را می روند که آیا بیمار نمی شوند؟ چقدر برای سالم ماندن انجام می دهیم! کسانی که هرگز مریض نمی شوند ممکن است تعجب کنند زیرا پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمود: به کسانی که دوست دارند اهل جهنم را ببینند بگو کسی را ببینند که هرگز مریض نشده است. یعنی بیماری هم برای ما نعمت بزرگی است. حال اگر بگوییم بیماری و سلامتی هر دو از جانب خداست پس چرا بی جهت دارو مصرف می کنیم؟ دارو قدرت ندارد! حضرت موسی (علیه السلام) یک بار دچار مصیبت شد. افراد باتجربه قبیله اسرائیل گفتند: فلان دارو برای این بیماری است، شما از آن استفاده کنید، گفت: من دارو نمی خورم، خود خدا مرا شفا می دهد. بیماری او به تدریج افزایش یافت. او با هیچ دارویی موافقت نکرد، درد از بین نرفت. در این حال، «وحی» نازل شد: «ای موسی! به جلال خود سوگند تا دارو نخوری تو را شفا نمی دهم. سپس با مصرف دارو به سلامتی خود بازگشت. حدیث شریف دارد، حضرت موسی (ع) از خدا پرسید: خدایا! چه چیزی باعث بیماری و درمان می شود یا چه چیزی باعث آن می شود؟» پاسخ آمد: «هر دو به فرمان من رخ می دهند». دوباره پرسید: «آیا دکتر کاری دارد؟ پاسخ آمد: «آنها برای این آفریده شده اند که چند نفر در کار پزشکی، پزشکی امرار معاش کنند و بندگان من را راضی نگه دارند. یعنی مردم به کسی که دارو را آفریده اعتماد کنند نه اینکه به دارو اعتماد کنند، زیرا بسیاری از مردم حتی بعد از مصرف دارو می میرند. (صاحب بخت، امام غزالی (ره))

ما از قبول این که الله تعالی برای رفاه بنده خود مریضی می دهد اکراه داریم، اما اگر کمی مریض باشد سریع درمان را شروع می کنیم. پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم می فرمایند: «هر کس شبی را در حالی که بیمار است با صبر و بردباری سپری کند، خداوند او را مانند نوزادی بی گناه می کند. "

پس درست نیست که برای رهایی از بیماری مشغول شویم. یکی از صحابی بیماری برادرش را به رسول خدا صلی الله علیه و آله گفت و او را به نوشیدن عسل توصیه کرد. روز دوم باز هم همراه گفت بیماری همچنان مثل قبل است. باز هم همین توصیه را کرد. روز سوم هم که خبر رسید در بیماری اختلافی نیست، گفت: «بی گمان حرف خدا درست است، دوا عیب ندارد». این دارو به دلیل خلق و خوی خاص بیمار به سرعت عمل نکرد. سپس دوباره بیمار را وادار به نوشیدن عسل کردند و او بهبود یافت. (تفسیر معارف قرآن، صفحه 747)

تصمیم الله تعالی به روحیه یا اندیشه بنده بستگی دارد. خداوند متعال در قرآن می فرماید: «از معده زنبور، نوشیدنی رنگین بیرون می آید که در آن شفای بیماری انسان است». یقیناً در آن نشانه هایی برای جامعه متفکر است. (سوره نحل، آیه 69) جانی که خداوند داده، داروی تمام شئون زندگی انسان است. درمان نیاز به پزشک، تشخیص، داروی مناسب و رژیم مناسب دارد. درمان بیماری به این چهار عامل بستگی دارد. الله تعالی بیماری را آفریده، دارو هم برای آن آفریده است. (بخاری) در پایان سخنی از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم از حضرت عبدالله بن مسعود (رض) به پایان می رسانم که: «دو شفا را برای خود ضروری کنید، یکی اینکه عسل (در غذا) و دیگری قرآن است.»

امیدوارم بتوانید چیزهای زیادی یاد بگیرید و از برنامه ما بهره مند شوید. اگر برنامه ما را دوست دارید، نظرات ارزشمند خود را با امتیاز 5 ستاره ارائه دهید. ممنون از همه که همراه ما هستید