Fadhilah Al-qur'an

معنی و اهمیت قرآن

معنای قرآن از نظر زبان از فعل قرعه می آید که به معنای: خوانده است. از این منظر، قرآن به معنای «خواندن» یا «چیزی که مکرر خوانده می شود» است. معنای قرآن از نظر زبانی بر اساس کلام خداوند در سوره قیامه آیات 16 تا 18 است:

«زبانت را برای خواندن قرآن تکان نده زیرا به سرعت بر آن (تسلط) می‌شوی. همانا بر ماست که آنها را (در سینه ات) جمع کنیم و در خواندن آنها (تو را زیرک کنیم). هنگامی که از تلاوت آن فارغ شدیم، از تلاوت آن پیروی کنید».

با توجه به معنای صریح آیه فوق، قرآن به «قرائت» یعنی کلام الله تعالی که مکرر خوانده می شود، تعریف شده است.

در مورد تعريف قرآن از نظر اصطلاحي، محمد علي شعبوني آن را چنين نوشته است:

«قرآن کلام بی بدیل خداوند است که به واسطه فرشته جبرئیل علیه السلام بر حضرت محمد صلی الله علیه و آله و خاتم پیامبران و رسولان نازل شده و بر مصحف هایی نوشته شده است که متواتر و خواندن و مطالعه به ما می رساندند. این یک عبادت است که با سوره فاتحه شروع و با سوره ناس خاتمه می یابد.

قرآن به عنوان چیزی غیرقابل مقایسه در سوره اسراء آیه 88 یافت می شود:

«بگو: اگر انس و جن برای انجام کاری مانند این قرآن گرد هم بیایند، قطعاً نمی توانند مانند آن را بسازند، هر چند برخی از آنها یاور برخی دیگر شوند».

قرآن به عنوان وحی نازل شده از سوی خداوند بر قلب حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم از طریق فرشته جبرئیل، در سوره سیره آیات 192 تا 194 آمده است:

«و به راستی این قرآن توسط پروردگار جهانیان نازل شده است. او را روح الامین (جبرئیل) در قلب تو (محمد) فرود آورد تا از هشدار دهندگان بشوی».

در آیه 45 سوره اسراء، ثواب ثواب قرآن برای کسانی که قرآن را می‌خوانند، تضمین می‌کند:

«و هنگامی که قرآن را بخوانی، قطعاً میان تو و کسانی که به آخرت ایمان ندارند، دیواری بسته قرار خواهیم داد».

اطلاق نام «قرآن» بر کل محتوای نسخه های خطی قرآن بر اساس کلام خداوند در آیه 9 سوره اسراء به شرح زیر است:

«همانا این قرآن به راه راست‌تری هدایت می‌کند و به مؤمنانی که عمل صالح انجام می‌دهند مژده می‌دهد که برایشان پاداش بزرگی است».