History of Sierra Leone

سیرا لئون

سیرالئون برای اولین بار حداقل 2500 سال پیش توسط مردم بومی آفریقا ساکن شد. لیمبا اولین قبیله ای بود که در سیرالئون ساکن شد. جنگل های بارانی متراکم استوایی تا حدی منطقه را از سایر فرهنگ های غرب آفریقا منزوی کرد و به پناهگاهی برای مردمی تبدیل شد که از خشونت و جهاد می گریزند. سیرالئون توسط کاشف پرتغالی پدرو د سینترا نامگذاری شد که در سال 1462 نقشه منطقه را ترسیم کرد. مصب فری تاون بندر طبیعی خوبی برای کشتی ها برای پناه دادن و تامین آب آشامیدنی فراهم کرد و توجه بین المللی بیشتری را به خود جلب کرد زیرا تجارت ساحلی و ماوراء اطلس جایگزین تجارت فرا اطلس شد. تجارت صحرا.

در اواسط قرن شانزدهم، مردم مانه حمله کردند، تقریباً همه مردم بومی ساحلی را تحت سلطه خود درآوردند و سیرالئون را نظامی کردند. مانه به زودی با جمعیت محلی آمیخته شد و سران و پادشاهی های مختلف در یک وضعیت درگیری مداوم باقی ماندند و بسیاری از اسیران به تاجران برده اروپایی فروخته شدند. تجارت برده در اقیانوس اطلس تأثیر قابل توجهی بر سیرالئون داشت، زیرا این تجارت در قرن های 17 و 18 رونق گرفت و بعداً به عنوان مرکز تلاش های ضد برده داری در سال 1807 لغو شد. طرفداران الغا بریتانیا مستعمره ای برای وفاداران سیاه پوست سازماندهی کرده بودند. در فری‌تاون، و این پایتخت آفریقای غربی بریتانیا شد. یک اسکادران نیروی دریایی در آنجا مستقر شد تا کشتی های برده را رهگیری کند، و با آزاد شدن آفریقایی های آزاد شده، مستعمره به سرعت رشد کرد و سربازان آفریقایی-کارائیب و آفریقایی که برای بریتانیا در جنگ انقلابی آمریکا جنگیده بودند، به آنها ملحق شدند. نوادگان سیاه‌پوستان را در مجموع کریول‌ها یا کریوس می‌نامیدند.

در طول دوران استعمار، بریتانیا و کریول ها کنترل خود را بر مناطق اطراف افزایش دادند و صلح را تضمین کردند تا تجارت قطع نشود و تجارت برده و جنگ بین رؤسای سرکوب شود. در سال 1895، بریتانیا مرزهایی را برای سیرالئون ترسیم کرد که آنها آن را تحت الحمایه خود اعلام کردند، که منجر به مقاومت مسلحانه و جنگ مالیاتی هات در سال 1898 شد. و دهقانان به دنبال عدالت بیشتر از روسای خود بودند.

سیرالئون نقش مهمی در آزادی سیاسی و ملی گرایی مدرن آفریقا ایفا کرده است. در دهه 1950، قانون اساسی جدید مستعمره تاج و حمایت را که قبلاً جداگانه اداره می شد، متحد کرد. سیرالئون در 27 آوریل 1961 از بریتانیا استقلال یافت و به عضویت کشورهای مشترک المنافع درآمد. اختلافات قومی و زبانی همچنان مانعی بر سر راه وحدت ملی است و منده، تمنه و کریول ها به عنوان بلوک های قدرت رقیب هستند. تقریباً نیمی از سال‌های پس از استقلال توسط دولت‌های خودکامه یا جنگ داخلی مشخص شده است.