Lauryn Hill songs

لورین هیل با فروش چند پلاتین و گروه برنده گرمی ، گروه Fugees ، ارتباط برقرار کرد ، اما با اولین اجرای انفرادی خود در سال 1998 ، The Miseducation of Lauryn Hill ، خواننده ، ترانه سرا ، رپ و تهیه کننده خود را به عنوان یک نیروی خلاق به تنهایی تثبیت کرد. او با موفقیت رپ ، سول و رگی را در یک صدای مجزا ادغام کرد. برگزیده ، نشاط آور و قدرتمند ، آلبوم اغلب توسط هنرمندان جوان تر به عنوان سنگ محک ذکر شد. پس از موفقیت ، هیل چیزی شبیه یک معما بود ، خروجی ضبط شده او محدود به یک مجموعه زنده ، حضورهای پراکنده در مجموعه و تعداد انگشت شماری همکاری بود. نارضایتی از صنعت سرگرمی ، همراه با مسائل حقوقی و نمایش های نامنظم ، از تأثیر کارهای دهه 90 او کم نکرد.

بلت در واقعیت. در هالیوود نارنجی ، نیوجرسی بزرگ شده ، هیل جوانی خود را صرف شنیدن مجموعه ضبط های چند ژانر و چند نسل والدین خود کرد. او خوانندگی را از سنین کودکی آغاز کرد و نقش های جزئی را در تلویزیون (همانطور که جهان می چرخد) و در فیلم (Sister Act II: Back in the Habit) به دست آورد. عضویت مجدد وی یا غیر حضوری وی در Fugees از سن 13 سالگی آغاز شد ، اما اغلب اوقات توسط برنامه های بازیگری و ثبت نام در دانشگاه کلمبیا قطع می شد. پس از توسعه افراد پیرامون در منطقه سه ایالت ، اولین انتشار این گروه - آلبوم پر هیاهو اما ناهموار 1994 به نام Blunted on Reality - بمب گذاری شد و تقریباً باعث جدایی شد. اما با اکران چند پلاتینیکی The Score در سال 1996 ، Fugees به یکی از برجسته ترین اقدامات رپ در مورد قدرت تک آهنگ های "Killing Me Softly" ، "Ready or Not" و "No Woman، No Cry" تبدیل شد.

هیل آن را در آگوست 1998 با The Miseducation of Lauryn Hill ، اولین اکران انفرادی دنبال کرد. جدا از کاور "Can't Take My Eyes Off You" که توسط فرانکی والی مشهور شده است ، هر آهنگ یا توسط هیل نوشته شده یا به صورت مشترک نوشته شده است. او همچنین تنظیم و تولید کل آلبوم را که در زمینه مدرسه قدیمی او بسیار جا افتاده بود ، هم از نظر موسیقی (متن آهنگ "Doo Wop [آن چیز]") و هم از نظر شعر ("نوستالژیک" هر گتو ، هر شهر "). همانطور که Miseducation در اکثر اوقات پاییز و زمستان سال 1998 سلطنت طولانی را بر روی نمودارها آغاز کرد ، هیل به یک آیکون رسانه ملی تبدیل شد ، زیرا مجله هایی از Time به Esquire تا Teen People برای قرار دادن او روی جلد رقابت می کردند. در پایان سال ، در حالی که آلبوم در لیست بهترین لیست ها قرار گرفت ، وی به دلیل سهم خود در جذب هیپ هاپ به جریان اصلی اعتبار کسب کرد. این جنبش در جوایز گرمی در فوریه 1999 به اوج خود رسید ، طی آن هیل پنج جایزه از 11 نامزدی خود را از جمله آلبوم سال ، بهترین هنرمند جدید ، بهترین اجرای آوازی R&B زن ، بهترین آهنگ R&B و بهترین آلبوم R&B به خانه برد. همیشه برای یک زن اندکی بعد ، او تور ملی بسیار تحسین شده ای را با رپرهای آتلانتا OutKast آغاز کرد.

MTV Unplugged No. 2.0Hill همچنان به شکل گیری حرفه انفرادی خود ادامه داد ، هرچند که به دامهای مهمی برخورد کرد. وی با دادخواست نوازندگانی روبرو شد که ادعا کردند اعتبار کامل آنها برای کار در Miseducation از آنها محروم شده است - مسئله ای که در نهایت خارج از دادگاه حل و فصل شد. پس از سقوط برخی از پروژه های سینمایی ، وی هنگامی که خانواده خود را تربیت کرد از صحنه موسیقی عقب نشینی کرد و تا حدی وقفه خود را به دلیل احساس خطر بیش از حد نسبت داد. دو دیسک MTV Unplugged No. 2.0 در ماه مه 2002 ظاهر شد و عملکرد خام و کاملاً شخصی را به ثبت رساند. این در اولین شماره بود ، اما به سرعت از بیلبورد 200 خارج شد. در طی چندین سال بعدی ، ضبط و اجرای او نادر و نامنظم بود ، که با تجدید دیدار Fugees برای حزب بلوک Dave Chappelle برجسته شد. در سال 2013 ، او به دلیل فرار مالیاتی تقریباً سه ماه را در زندان گذراند اما پس از آزادی فعالیت بیشتری داشت. سال بعد ، نسخه انگلیسی زبان مستند سوئدی مربوط به خشونت با گوینده هیل منتشر شد. وی مدیر اجرایی شش ترانه برای انتشار Nina Revisited: A Tribute to Nina Simone در سال 2015 تولید و ضبط کرد ، از جمله تعبیرهای "احساس خوب" و "سیاه رنگ موهای عشق واقعی من" است.