Carole King songs

Zelfs voordat ze uit de schaduw stapte in een van de beste solocarrières aller tijden, had singer / songwriter Carole King zichzelf al stevig gevestigd als een van de grootste componisten van de popmuziek, met werk opgenomen door iedereen, van de Beatles tot Aretha Franklin. Actief als songwriter in het legendarische Brill Building sinds eind jaren '50, paste King uiteindelijk haar talent voor songcraft toe op haar eigen albums en produceerde ze snel het kenmerkende Tapestry uit 1971. De onberispelijke samenvloeiing van melodieuze hooks en zachte rockstructuren van het album zou het hele tijdperk waarin het soundtrack speelde, helpen bepalen, en zou meer dan 25 miljoen exemplaren verkopen en meer dan vijf jaar consistent in de hitlijsten blijven.

Carole Klein werd geboren op 9 februari 1942 in Brooklyn, New York, begon op haar vierde piano te spelen en vormde haar eerste band, het vocale kwartet de Co-Sines, terwijl ze op de middelbare school zat. Als toegewijde van het componisteam van Jerry Lieber en Mike Stoller (het duo achter talloze hits voor Elvis Presley, de Coasters en Ben E. King), werd ze een vaste waarde bij de lokale rock & roll-shows van de invloedrijke DJ Alan Freed; Tijdens haar studie aan Queens College raakte ze in contact met de beginnende songwriters Paul Simon en Neil Sedaka en met Gerry Goffin, met wie ze een schrijfpartnerschap smeedde.

In 1959 scoorde Sedaka een hit met "Oh! Carol", geschreven ter ere van haar; King sneed een antwoordrecord af met 'Oh! Neil', maar het verstijfde. Zij en Goffin, die uiteindelijk trouwden, begonnen te schrijven onder uitgevers Don Kirshner en Al Nevins in het beroemde popsongwriting-huis The Brill Building, waar ze samenwerkten met mensen als Doc Pomus, Mort Shuman, Jeff Barry, Ellie Greenwich en talloze anderen. In 1961 scoorden Goffin en King hun eerste hit met de hitlijst "Will You Love Me Tomorrow" van de Shirelles; hun volgende poging, Bobby Vee's "Take Good Care of My Baby", werd ook nummer één, net als "The Loco-Motion", opgenomen door hun babysitter, Little Eva. Samen schreef het stel meer dan 100 hitlijsten in een breed scala aan stijlen, waaronder de Chiffons 'One Fine Day, de Monkees' Pleasant Valley Sunday, de Drifters 'Up on the Roof, de Cookies' Chains "(later gecoverd door de Beatles), Aretha Franklin's" (You Make Me Feel) Like a Natural Woman "en het controversiële" He Hit Me (And It Felt Like a Kiss) van de Crystals ".

Now That Everything's Been Said King zette ook haar pogingen om een ​​solocarrière op te bouwen voort, maar scoorde slechts één hit, 'It Might as Well Rain Until September' uit 1962. Halverwege de jaren '60 richtten zij, Goffin en columnist Al Aronowitz hun eigen kortstondige label Tomorrow Records op; Charles Larkey, de bassist van de Tomorrow-groep de Myddle Class, werd uiteindelijk King's tweede echtgenoot nadat haar huwelijk met Goffin was ontbonden. Zij en Larkey verhuisden later naar de westkust, waar ze in 1968 de City oprichtten, een trio dat werd aangevuld door de New Yorkse muzikant Danny Kortchmar. The City nam één LP op, Now That Everything's Been Said, maar ging niet op tournee vanwege King's plankenkoorts; als gevolg daarvan was het album een ​​commerciële mislukking, hoewel er wel nummers op stonden die later gepopulariseerd werden door de Byrds ('Wasn't Born to Follow'), Blood, Sweat & Tears ('Hi-De-Ho') en James Taylor ("Je hebt een vriend").

Schrijver Taylor en King werden uiteindelijk goede vrienden en hij moedigde haar aan om een ​​solocarrière na te streven. Uitgebracht in 1970, bleek Writer een valse start, maar in 1971 bracht ze Tapestry uit, dat bijna zes jaar in de hitlijsten bleef en het best verkochte album van die tijd was. Tapestry, een rustig, reflecterend werk dat baanbrekend bleek in de ontwikkeling van het singer / songwriter-genre, scoorde ook een paar hitsingles, 'So Far Away' en de hitparade 'It's Too Late', waarvan de keerzijde 'I Feel the Earth Move, 'oogstte ook een groot airplay. Uitgebracht in 1971, werd Music ook nummer één en genereerde de hit "Sweet Seasons"; Rhymes & Reasons uit 1972 bereikte nummer twee in de hitlijsten, en Wrap Around Joy uit 1974, met de hit "Jazzman", werd nummer één.