Cele 7 laude bisericești

De Kerk van God, uit de tijd van de Heilige Apostelen, met de zeven lofprijzingen.

De Kerk brengt haar geschenk van lof, lof en dank aan God door middel van een reeks diensten die elke dag (in kloosters en kathedralen) of op zijn minst elke feestdag (in parochiekerken) worden verricht en die over het algemeen met een toegewijde term worden bijeengeroepen, de zeven prijzen. Ze zijn als volgt:

1. Vespers (avonddienst);

2. Pinksteren of Na het eten (gebed na het avondeten of voor het slapengaan);

3. Polunoşniţa of Miezonoptica (middernachtgebed);

4. Metten (ochtenddienst) (met het eerste uur);

5. Klok III;

6. Klok VI;

7. Klok IX

Hun lijn begint met Vespers, dat wil zeggen, de avonddienst, omdat, zoals we hebben gezien, de christelijke kerk onder andere de traditie erfde van het oude testament om het begin van de liturgische of kerkelijke dag niet vanaf middernacht te tellen, zoals in het burgerlijke leven, maar 's avonds. Daarom begint in Mineie, Octoih, Triod en Pinksteren de liturgische lofprijzing van elke heilige of van elke kerkdag met de avonddienst, dus met de Vespers.

Waarom worden deze diensten de zeven lofbetuigingen genoemd? Het zijn er eigenlijk acht, maar metten en het eerste uur worden gewoonlijk beide als één lofprijzing geteld, dus blijven ze zeven. Daarom wordt het eerste uur altijd direct na de metten gelezen, vóór het einde en zonder de gebruikelijke zegen vanaf het begin. De klokken, nummer vier (I, III, VI, IX), markeren de belangrijkste momenten (klokken) van de dag.

Waarom was het aantal dagelijkse lofbetuigingen vastgesteld op zeven? Het is bekend dat onder de oude volkeren van het Midden-Oosten, zoals de Assyro-Babyloniërs, en vervolgens de Joden, het getal zeven een belangrijke rol speelde als symbool in het religieuze leven. Zo waren de dagen van de schepping van de wereld zeven geteld (Exodus 31: 15-17). Hij had zeven dagen per week (er waren ook weken van maanden en jaren, volgens Leviticus 25: 3-12). De kandelaar in de Tabernakel had zeven armen en daarboven brandden zeven kaarsen, als een symbool van goddelijke volheid (Exodus 25:31). Zeven dagen lang werden de broden van het altaar bewaard, en het feest van het Pascha of de Ongezuurde Broden zeven dagen lang (Leviticus 23: 4). De Christelijke Kerk erfde ook van de Joden het nummer zeven van de diensten of momenten van de dag, waarin ze zich verplicht voelt God te gedenken, Hem te verheerlijken, Hem te danken en tot hem te bidden, aldus de psalmist. keer per dag prijs ik U, o Heer, voor uw rechtvaardige oordelen "(Psalm 118, 164).