History of Dominican Republic

Dominicaanse Republiek

De geschreven geschiedenis van de Dominicaanse Republiek begon in 1492 toen de in Genua geboren navigator Christoffel Columbus, werkzaam voor de Kroon van Castilië, toevallig op een groot eiland in de westelijke Atlantische Oceaan terechtkwam, dat later bekend werd als het Caribisch gebied. Het werd bewoond door de Taíno, een Arawakaans volk, dat het oostelijke deel van het eiland Quisqueya (Kiskeya) noemde, wat 'moeder van alle landen' betekent. Columbus claimde het eiland prompt voor de Spaanse Kroon en noemde het La Isla Española ("het Spaanse eiland"), later gelatiniseerd tot Hispaniola. Na 25 jaar Spaanse bezetting nam de Taíno-bevolking in de door Spanje gedomineerde delen van het eiland drastisch af als gevolg van genocide. Met minder dan 50.000 overgeblevenen, vermengden de overlevenden zich met Spanjaarden, Afrikanen en anderen en vormden zo de huidige tripartiete Dominicaanse bevolking. Wat de Dominicaanse Republiek zou worden, was de Spaanse kapitein-generaal van Santo Domingo tot 1821, met uitzondering van een tijd als Franse kolonie van 1795 tot 1809. Het maakte toen deel uit van een verenigd Hispaniola met Haïti van 1822 tot 1844. In 1844, Dominicaanse onafhankelijkheid werd uitgeroepen en de republiek, die tot het begin van de 20e eeuw vaak bekend stond als Santo Domingo, behield zijn onafhankelijkheid, afgezien van een korte Spaanse bezetting van 1861 tot 1865 en een bezetting door de Verenigde Staten van 1916 tot 1924.

Tijdens de 19e eeuw waren de Dominicanen vaak in oorlog, waarbij ze vochten tegen de Fransen, de Haïtianen, de Spanjaarden of onderling, wat resulteerde in een samenleving die sterk beïnvloed werd door caudillos, die het land regeerden alsof het hun persoonlijke koninkrijk was. Tussen 1844 en 1914 kende de Dominicaanse Republiek meerdere transities in leiderschap, met 53 presidenten (slechts 3 voltooiden hun ambtstermijn) en de goedkeuring van 19 grondwetten. Veel leiders grepen de macht door middel van militair geweld. Rond 1930 kwam de Dominicaanse Republiek onder controle van dictator Rafael Trujillo, die het land regeerde tot aan zijn moord in 1961. Juan Bosch werd in 1962 tot president gekozen, maar werd in 1963 door een militaire staatsgreep afgezet. leidde een interventie midden in een burgeroorlog die werd aangewakkerd door een opstand om Bosch te herstellen. In 1966 versloeg de caudillo Joaquín Balaguer Bosch bij de presidentsverkiezingen. Balaguer behield het grootste deel van de volgende dertig jaar een stevige greep op de macht, toen de Amerikaanse reactie op gebrekkige verkiezingen hem in 1996 dwong zijn ambtstermijn in te korten. Sindsdien zijn er regelmatig competitieve verkiezingen gehouden waarbij oppositiekandidaten het presidentschap hebben gewonnen.