що таке вивчена безпорадність

Wyuczona bezradność (ang. wyuczona bezradność), także nabyta lub wyuczona bezradność – stan osoby lub zwierzęcia, w którym jednostka nie podejmuje prób poprawy swojego stanu (nie stara się unikać bodźców negatywnych ani odbierać pozytywnych), chociaż ma taką możliwość. Pojawia się z reguły po kilku nieudanych próbach wpływania na negatywne okoliczności otoczenia (lub ich unikania) i charakteryzuje się biernością, odmową działania, niechęcią do zmiany wrogiego otoczenia lub unikania go nawet wtedy, gdy nadarzy się taka okazja. U ludzi, według wielu badań, towarzyszy temu utrata poczucia wolności i kontroli, rozpacz przed możliwością zmiany i własnej siły, depresja, depresja, a nawet przyspieszenie nadejścia śmierci[1]. . Zjawisko to odkrył amerykański psycholog Martin Seligman w 1967 roku. W 2016 roku autorzy zrewidowali swoją teorię i doszli do odwrotnego wniosku: stworzenia rodzą się bezradne i mogą się potem nauczyć w trakcie swojego życia, że ​​ich działania mogą przynieść rezultaty; wiara w możliwość zmiany i we własne siły nie jest stracona, ale zdobyta