Art of War 'Sun Tzu' - Summary

Art of War autorstwa Sun Tzu - ta aplikacja jest audio podsumowaniem książki z trybem nocnym. Sztuka wojny (chiński: 孫子兵法; dosł. „Metoda wojskowa Sun Tzu”) to starożytny chiński traktat wojskowy z okresu późnej wiosny i jesieni (mniej więcej V wpne). Praca, którą przypisuje się starożytnemu chińskiemu strategowi wojskowemu Sun Tzu („Mistrz Słońca”), składa się z 13 rozdziałów. Każda z nich poświęcona jest innemu zestawowi umiejętności lub sztuki związanej z działaniami wojennymi i ich zastosowaniem do strategii i taktyki wojskowej. Przez prawie 1500 lat był głównym tekstem antologii, która została sformalizowana jako Siedem Klasyków Wojskowych przez cesarza Shenzonga Song w 1080. Sztuka wojny pozostaje najbardziej wpływowym tekstem strategicznym w działaniach wojennych w Azji Wschodniej i wywarła wpływ zarówno na Daleki Wschód, jak i Zachód. myślenie wojskowe, taktyka biznesowa, strategia prawna, polityka, sport, styl życia i nie tylko.

Książka zawiera szczegółowe wyjaśnienie i analizę chińskiej armii z V wieku pne, od broni, warunków środowiskowych i strategii po rangę i dyscyplinę. Sun podkreślił również znaczenie agentów wywiadu i szpiegostwa w wysiłku wojennym. Uważany za jednego z najlepszych taktyków i analityków wojskowych w historii, jego nauki i strategie stanowiły podstawę zaawansowanego szkolenia wojskowego przez następne tysiąclecia.

Książka została przetłumaczona na język francuski i wydana w 1772 r. (ponownie wydana w 1782 r.) przez francuskiego jezuitę Jean Joseph Marie Amiot. Częściowego tłumaczenia na język angielski podjął się brytyjski oficer Everard Ferguson Calthrop w 1905 roku pod tytułem The Book of War. Pierwsze angielskie tłumaczenie z adnotacjami zostało ukończone i opublikowane przez Lionela Gilesa w 1910 roku. Przywódcy wojskowi i polityczni, tacy jak chiński komunistyczny rewolucjonista Mao Zedong, japoński daimyō Takeda Shingen, wietnamski generał Võ Nguyên Giáp i amerykańscy generałowie wojskowi Douglas MacArthur i Norman Schwarzkopf Jr. wszyscy są cytowani jako czerpiący inspirację z książki.

Sztuka Wojny jest tradycyjnie przypisywana starożytnemu chińskiemu generałowi wojskowemu znanemu jako Sun Tzu (obecnie zromanizowane „Sunzi”), co oznacza „Mistrz Słońce”. Tradycyjnie mówiono, że Sun Tzu żył w VI wieku p.n.e., ale najwcześniejsze części Sztuki Wojny datowane są prawdopodobnie na co najmniej 100 lat później.

Zapisy Wielkiego Historyka Simy Qiana, pierwsza z 24 chińskich historii dynastycznych, odnotowują wczesną chińską tradycję, że tekst o sprawach wojskowych został napisany przez niejakiego „Sun Wu” (孫武) ze stanu Qi i że tekst ten został czytane i studiowane przez króla Helü z Wu (514 pne – 495 pne). Tekst ten tradycyjnie utożsamiano z otrzymaną Sztuką Wojenną Mistrza Słońca. Konwencjonalny pogląd był taki, że Sun Wu był teoretykiem wojskowości z końca okresu wiosny i jesieni (776–471 pne), który uciekł ze swojego rodzinnego stanu Qi do południowo-wschodniego królestwa Wu, gdzie podobno zaimponował królowi jego zdolność do szybkiego szkolenia nawet kobiet na dworze w zakresie dyscypliny wojskowej i uczynienia armii Wu wystarczająco potężnymi, by rzucić wyzwanie swoim zachodnim rywalom w stanie Chu. Ten pogląd jest nadal szeroko rozpowszechniony w Chinach.

Strateg, poeta i watażka Cao Cao na początku III wieku naszej ery był autorem najwcześniejszego znanego komentarza do Sztuki Wojny. Przedmowa Cao wyjaśnia, że ​​zredagował tekst i usunął niektóre fragmenty, ale zakres jego zmian był niejasny historycznie. Sztuka wojny pojawia się w katalogach bibliograficznych chińskich historii dynastycznych, ale wykazy jej podziałów i rozmiarów znacznie się różniły.

I - PLANY UKŁADANIA

II - PROWADZENIE WOJNY

III - MIECZ POCHWANY

IV - TAKTYKA

V - ENERGIA

VI - SŁABE PUNKTY I MOCNE

VII - MANEWROWANIE

VIII - WARIANCJA TAKTYKI

IX - WOJSKO W MARCU

X - TEREN

XI - DZIEWIĘĆ SYTUACJI

XII - ATAK POŻAROWY

XIII - WYKORZYSTANIE SZPIEGÓW