Art of War 'Sun Tzu' - Summary

Art of War โดย Sun Tzu - แอพนี้เป็นบทสรุปเสียงของหนังสือที่มีโหมดกลางคืน ศิลปะแห่งสงคราม (จีน: 孫子兵法; lit. 'วิธีการทหารของซุนวู') เป็นบทความทางทหารของจีนโบราณที่สืบเนื่องมาจากช่วงปลายฤดูใบไม้ผลิและฤดูใบไม้ร่วง (ประมาณศตวรรษที่ 5 ก่อนคริสต์ศักราช) ผลงานชิ้นนี้มาจากนักยุทธศาสตร์ทางการทหารของจีน ซุน วู ("ปรมาจารย์ซัน") ประกอบด้วย 13 บท แต่ละคนทุ่มเทให้กับชุดทักษะหรือศิลปะที่แตกต่างกันที่เกี่ยวข้องกับการทำสงครามและวิธีนำไปใช้กับกลยุทธ์และยุทธวิธีทางทหาร เป็นเวลาเกือบ 1,500 ปีแล้วที่ข้อความนำในกวีนิพนธ์ที่ได้รับการแต่งตั้งให้เป็น Seven Military Classics โดยจักรพรรดิ Shenzong แห่ง Song ในปี 1080 Art of War ยังคงเป็นข้อความกลยุทธ์ที่มีอิทธิพลมากที่สุดในสงครามเอเชียตะวันออกและมีอิทธิพลทั้งตะวันออกไกลและตะวันตก แนวความคิดทางการทหาร กลยุทธ์ทางธุรกิจ กลยุทธ์ทางกฎหมาย การเมือง กีฬา ไลฟ์สไตล์ และอื่นๆ

หนังสือเล่มนี้มีคำอธิบายโดยละเอียดและการวิเคราะห์เกี่ยวกับกองทัพจีนในช่วงศตวรรษที่ 5 ก่อนคริสตกาล ตั้งแต่อาวุธ สภาพแวดล้อม และกลยุทธ์ไปจนถึงอันดับและวินัย ซันยังเน้นย้ำถึงความสำคัญของหน่วยสืบราชการลับและการจารกรรมต่อความพยายามในการทำสงคราม ถือเป็นหนึ่งในนักยุทธวิธีและนักวิเคราะห์ทางการทหารที่เก่งที่สุดในประวัติศาสตร์ คำสอนและกลยุทธ์ของเขาเป็นพื้นฐานของการฝึกทหารขั้นสูงในหลายพันปีข้างหน้า

หนังสือเล่มนี้ได้รับการแปลเป็นภาษาฝรั่งเศสและจัดพิมพ์ในปี ค.ศ. 1772 (พิมพ์ซ้ำในปี ค.ศ. 1782) โดยคณะเยซูอิต ฌอง โจเซฟ มารี อามิโอต์ชาวฝรั่งเศส เจ้าหน้าที่ชาวอังกฤษ Everard Ferguson Calthrop ได้พยายามแปลบางส่วนเป็นภาษาอังกฤษในปี 1905 ภายใต้ชื่อ The Book of War การแปลคำอธิบายประกอบภาษาอังกฤษฉบับแรกเสร็จสมบูรณ์และเผยแพร่โดยไลโอเนล ไจล์สในปี 2453 ผู้นำทางการทหารและการเมือง เช่น เหมา เจ๋อตง นักปฏิวัติคอมมิวนิสต์จีน, ไดเมียว ทาเคดะ ชินเง็น ชาวญี่ปุ่น, นายพลเวียดนาม โว เหงียน ยิบ และนายพลทหารอเมริกัน ดักลาส แมคอาเธอร์ และนอร์มัน ชวาร์สคอฟ จูเนียร์ ล้วนแต่ได้รับแรงบันดาลใจจากหนังสือ

ศิลปะแห่งสงครามสืบเนื่องมาจากนายพลทหารจีนโบราณที่รู้จักกันในชื่อซุนวู (ปัจจุบันเรียกเป็นอักษรโรมันว่า "ซุนจื่อ") ซึ่งหมายถึง "ปรมาจารย์ซุน" ตามเนื้อผ้าซุนวูเคยกล่าวไว้ว่ามีชีวิตอยู่ในศตวรรษที่ 6 ก่อนคริสตกาล แต่ส่วนแรกสุดของศิลปะแห่งสงครามน่าจะเป็นอย่างน้อย 100 ปีต่อมา

Sima Qian's Records of the Grand Historian ครั้งแรกใน 24 ราชวงศ์ของจีน บันทึกประเพณีจีนยุคแรกว่าข้อความเกี่ยวกับทหารเขียนโดย "ซุนหวู่" (孫武) คนหนึ่งจากรัฐฉี และข้อความนี้เคยเป็น อ่านและศึกษาโดย King Helü of Wu (r. 514 BC – 495 BC) ข้อความนี้ถูกระบุตามธรรมเนียมด้วยศิลปะแห่งสงครามของปรมาจารย์ซันที่ได้รับ ทัศนะตามแบบแผนคือซุนหวู่เป็นนักทฤษฎีทางทหารตั้งแต่ช่วงปลายฤดูใบไม้ผลิและฤดูใบไม้ร่วง (776-471 ปีก่อนคริสตกาล) ซึ่งหนีจากรัฐฉีไปยังอาณาจักรหวู่ทางตะวันออกเฉียงใต้ ซึ่งกล่าวกันว่าเขาประทับใจกษัตริย์ด้วย ความสามารถของเขาในการฝึกอบรมแม้กระทั่งสตรีในราชสำนักในวินัยทหารอย่างรวดเร็ว และทำให้กองทัพของ Wu แข็งแกร่งมากพอที่จะท้าทายคู่แข่งทางตะวันตกในรัฐ Chu มุมมองนี้ยังคงมีอยู่อย่างกว้างขวางในประเทศจีน

นักยุทธศาสตร์ กวี และขุนศึก Cao Cao ในช่วงต้นศตวรรษที่ 3 ได้ประพันธ์คำอธิบายเกี่ยวกับ Art of War ที่เก่าแก่ที่สุด คำนำของ Cao แสดงให้เห็นชัดเจนว่าเขาได้แก้ไขข้อความและลบบางตอน แต่ขอบเขตของการเปลี่ยนแปลงของเขาไม่ชัดเจนในอดีต Art of War ปรากฏอยู่ในแคตตาล็อกบรรณานุกรมของประวัติศาสตร์ราชวงศ์จีน แต่รายชื่อแผนกและขนาดแตกต่างกันอย่างมาก

ฉัน - วางแผน

II - WAGING WAR

III - ดาบมีฝัก

IV - ยุทธวิธี

V - พลังงาน

VI - จุดอ่อน & จุดแข็ง

ปกเกล้าเจ้าอยู่หัว - หลบหลีก

VIII - รูปแบบของยุทธวิธี

ทรงเครื่อง - กองทัพในเดือนมีนาคม

X - TERRAIN

XI - สถานการณ์ทั้งเก้า

XII - โจมตีด้วยไฟ

XIII - การใช้สายลับ