Sunan Ibn Majah Hadith

Hadis Sunan Ibn Majah w języku angielskim jest jedną z najczystszych książek hadisów w języku angielskim.

Staraliśmy się, aby aplikacja była jak najłatwiejsza do czytania dla użytkownika, jako łatwa i wygodna. Dołączyliśmy kilka podstawowych narzędzi i funkcji, aby aplikacja wyglądała jak prawdziwe książki drukowane.

Funkcje:

✓ ☆ Tryb pełnego ekranu.

✓ ☆ Tryb nocny.

✓ ☆ Strona przypinania.

✓ ☆ Tryb czytania w poziomie, jak książki.

✓ ☆ Tryb czytania z przewijaniem w pionie.

✓ ☆ Szukaj według numeru strony.

✓ ☆ Sterowanie powiększeniem za pomocą dotyku palcem.

✓ ☆ Udostępnianie zrzutów ekranu na Facebooku, Twitterze, WhatsApp i innych witrynach udostępniających.

Sunan Ibn Majah (arab. سُنن ابن ماجه) jest jedną z sześciu głównych kolekcji hadisów sunnickich (Kutub al-Sittah). Sunan był autorstwa Ibn Mājah (ur. 209/824, zm. 273/887).

Zawiera ponad 4000 aḥādīth w 32 książkach (kutub) podzielonych na 1500 rozdziałów (abwāb). Około 20 zawartych w nim tradycji zostało później uznanych za sfałszowane; takie jak te dotyczące zasług jednostek, plemion lub miast, w tym rodzinne miasto Ibn Mājaha, Qazwin.

Sunnici uważają tę kolekcję za szóstą pod względem autentyczności sześciu głównych zbiorów hadisów. Chociaż Ibn Mājah odnosił hadisy od uczonych z całego wschodniego świata islamu, ani on, ani jego Sunan nie byli dobrze znani poza swoim rodzinnym regionem północno-zachodniego Iranu aż do 5 dnia. XI wiek Muḥammad ibn Ṭāhir al-Maqdisī (zm. 507/1113) zauważył, że chociaż Sunan Ibn Mājaha był dobrze szanowany w Rayy, nie był szeroko znany w szerszej społeczności muzułmańskich prawników poza Iranem. Był to również Muhammad b. Ṭāhir, który jako pierwszy zaproponował sześcioksięgowy kanon najbardziej autentycznych zbiorów hadisów sunnickich w swoim Shurūṭ al-aʾimma al-sitta, w tym Sunan Ibn Mājaha obok Sahih Bukhari, Sahih Muslim, Sunan Abu Dawud, Sunan Nasai i Jami al-Tirmidhi . Niemniej jednak konsensus wśród sunnickich uczonych co do tego sześcioksięgowego kanonu, do którego należał Sunan Ibn Mājaha, pojawił się dopiero w VII / XIII wieku, a nawet wtedy konsensus ten był w dużej mierze zawarty w społeczności sunnickich uczonych we wschodnim świecie islamu. ] Uczeni tacy jak al-Nawawi (zm. 676/1277) i Ibn Khaldun (zm. 808/1405) wykluczyli Sunana Ibn Mājaha ze swoich list kanonicznych zbiorów hadisów sunnickich, podczas gdy inni zastąpili go albo Muwaṭṭaʾem Imāma Mālika, albo Sunan ad-Dārimī. Dopiero formalna standaryzacja sunnickiej armaty hadisów przez Ibn al-Qaisaraniego na sześć ksiąg w XI wieku sprawiła, że ​​kolekcja Ibn Majaha została uznana za uznanie przyznane pięciu innym książkom.

Koran, również zlatynizowany Koran lub Koran, jest głównym tekstem religijnym islamu, uważanym przez muzułmanów za objawienie od Boga, jest powszechnie uważany za najwspanialsze dzieło klasycznej literatury arabskiej. Jest zorganizowany w 114 rozdziałach, na które składają się: Muzułmanie wierzą, że Koran został ustnie objawiony przez Boga ostatniemu prorokowi, Mahometowi, poprzez archanioła Gabriela (Jibril), stopniowo przez okres około 23 lat.

Hadis dosłownie oznacza rozmowę lub dyskurs lub Athar w islamie odnosi się do tego, co muzułmanie uważają za zapis słów, czynów i milczącej aprobaty islamskiego proroka Mahometa. Hadisy zostały nazwane kręgosłupem cywilizacji islamskiej, aw ramach tej religii autorytet hadisów jako źródła prawa religijnego i wskazówek moralnych ustępuje jedynie Koranowi (który muzułmanie uważają za słowo Allaha objawione jego posłannikowi Mahometowi ).