人生 生きる上で最も大切な心構え

ยิ่งประเทศที่ร่ำรวยทางเศรษฐกิจมากเท่าไหร่ ปัญหาก็ยิ่งรุนแรงมากขึ้นเท่านั้น ผู้คนในประเทศที่มั่งคั่งทางเศรษฐกิจและทางวัตถุมักจะมีผู้คนจำนวนมากที่ต้องทนทุกข์ทรมานจาก 'ความว่างเปล่า' และ 'ความไร้หัวใจ' ที่รุนแรง เพื่อตอบสนองต่อมุมมองของ Abraham Maslow ที่ว่าในที่สุดมนุษย์ก็ตอบสนองความต้องการขั้นพื้นฐานทั้งหมดของพวกเขา และเริ่มถูกครอบงำด้วยความต้องการลำดับที่สูงกว่า เช่น ความปรารถนาที่จะตระหนักรู้ในตนเอง Yoshihiko Morodomi ให้เหตุผลว่า "สังคมที่มั่งคั่ง" โดยพื้นฐานแล้ว เนื่องจากเป็น สังคมที่สนองตัณหาได้ง่าย ง่ายสำหรับการแสดงความปรารถนาระดับสูง และกล่าวกันว่ามีแง่มุมที่เจ็บปวดจากการไม่มีความพอใจได้ง่าย

ว่ากันว่ามีสามช่วงในชีวิตของคนเราที่ข้อเสนอดังกล่าวจับใจคนๆ หนึ่ง วัยรุ่น วัยกลางคน และวัยชรา หลายคนที่ผ่านวัยแรกรุ่นมีคำตอบของตัวเองในขั้นตอนนั้น คำถามดังกล่าวสามารถเกาะกุมจิตใจในวัยกลางคนได้เช่นกัน สิ่งนี้เรียกอีกอย่างว่า "วิกฤตวัยกลางคน" มาถึงขั้นนี้ ผมถามตัวเองอีกครั้งว่า "ผมจะทำอะไรกับชีวิตที่เหลืออยู่" ใช่ไหม" และคำถามแบบนี้ยังเกาะกุมหัวใจแม้ในวัยชรา ตามที่ Mieko Kamiya กล่าวว่าส่วนใหญ่ของความเศร้าโศกในวัยชราเกิดจากการไม่สามารถตอบคำถามได้อย่างมั่นใจว่า ``การดำรงอยู่ของฉันจำเป็นสำหรับอะไรหรือเพื่อใคร'' ดังนั้นเพื่อให้ผู้สูงอายุมีจุดมุ่งหมายในชีวิต จึงแนะนำว่าควรกำหนดบทบาทบางอย่างให้กับผู้สูงอายุ นอกจากนี้ สิ่งสำคัญคือผู้คนต้องรู้สึกว่าการมีผู้สูงอายุเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับพวกเขาในฐานะความสัมพันธ์แห่งความรัก