人生 生きる上で最も大切な心構え

هر چه کشوری از نظر اقتصادی مرفه تر باشد، مشکل حادتر می شود. مردم در کشورهای ثروتمند از نظر اقتصادی و مادی تمایل دارند که افراد بیشتری از «پوچی» و «بی‌دلی» شدید رنج ببرند. یوشیهیکو مورودومی در پاسخ به دیدگاه آبراهام مزلو مبنی بر اینکه انسان‌ها در نهایت تمام نیازهای اساسی خود را برآورده می‌کنند و شروع به غلبه بر نیازهای مرتبه بالاتری مانند میل به خودشکوفایی می‌کنند، یوشیهیکو مورودومی استدلال می‌کند که «جامعه مرفه» اساساً جامعه ای که در آن ارضای امیال آسان است، ابراز خواسته های درجه بالاتر آسان است و می گویند این جنبه وجود دارد که درد ارضا نشدن آسان است.

می گویند سه دوره در زندگی وجود دارد که چنین گزاره ای قلب انسان را تسخیر می کند. نوجوانی، میانسالی و پیری. بسیاری از کسانی که دوران بلوغ را پشت سر گذاشته اند در آن مرحله پاسخ های خاص خود را دارند. چنین سوالاتی در میانسالی نیز می تواند ذهن را درگیر کند. این همچنین به عنوان "بحران میانسالی" شناخته می شود. در این مرحله دوباره از خودم پرسیدم: «از من انتظار می‌رود با بقیه عمرم چه کار کنم؟» و این نوع سوال حتی در سنین بالا هم می‌تواند قلب را به خود مشغول کند. به گفته میکو کامیا، بخش بزرگی از غم و اندوه پیری ناشی از ناتوانی در پاسخگویی با اطمینان کافی به این سوال است که "آیا وجود من برای چه چیزی یا برای چه کسی لازم است؟" بنابراین، برای اینکه سالمندان در زندگی احساس هدف کنند، توصیه می شود که به نوعی نقشی را به سالمندان اختصاص دهند. علاوه بر این، این مهم است که افراد احساس کنند حضور سالمندان به عنوان یک رابطه عاشقانه برای آنها ضروری است.