History of Ancient Israel

ประวัติศาสตร์ของอิสราเอลโบราณและยูดาห์เริ่มต้นในลิแวนต์ตอนใต้ในช่วงปลายยุคสำริดและยุคเหล็กตอนต้น การอ้างอิงถึง "อิสราเอล" ที่เก่าแก่ที่สุดในฐานะสมาพันธ์ประชาชนหรือชนเผ่าอยู่ใน Merneptah Stele ซึ่งเป็นคำจารึกจากอียิปต์โบราณที่มีอายุประมาณ 1208 ปีก่อนคริสตศักราช แต่กลุ่มประชาชนอาจมีอายุมากกว่า ตามโบราณคดีสมัยใหม่ วัฒนธรรมของชาวอิสราเอลโบราณได้รับการพัฒนาเป็นผลพลอยได้จากอารยธรรมคานาอันที่มีอยู่ก่อนแล้ว การเมืองของอิสราเอลสองแห่งที่เกี่ยวข้องกันซึ่งรู้จักกันในชื่ออาณาจักรอิสราเอล (สะมาเรีย) และอาณาจักรยูดาห์ได้ถือกำเนิดขึ้นในภูมิภาคนี้ในช่วงยุคเหล็กที่ 2

ตามพระคัมภีร์ฮีบรู "สถาบันกษัตริย์แบบสห" ซึ่งประกอบด้วยอิสราเอลและยูดาห์ดำรงอยู่ตั้งแต่ต้นศตวรรษที่ 11 ก่อนคริสตศักราช ภายใต้รัชสมัยของซาอูล ดาวิด และโซโลมอน ต่อมาประเทศแบ่งออกเป็นสองอาณาจักร: อิสราเอลซึ่งมีเมืองเชเคมและสะมาเรียทางตอนเหนือ และยูดาห์ (ประกอบด้วยกรุงเยรูซาเล็มและวิหารของชาวยิว) ทางใต้ ประวัติศาสตร์ของระบอบกษัตริย์สหถูกถกเถียงกัน เนื่องจากไม่มีซากทางโบราณคดีที่ได้รับการยอมรับเป็นเอกฉันท์ แต่นักประวัติศาสตร์และนักโบราณคดีเห็นพ้องกันว่าอิสราเอลและยูดาห์ดำรงอยู่เป็นอาณาจักรที่แยกจากกันโดยค.ศ. 900 ปีก่อนคริสตศักราชและประมาณคริสตศักราช 850 ปีก่อนคริสตศักราช ตามลำดับ

อาณาจักรอิสราเอลถูกทำลายประมาณ 720 ปีก่อนคริสตศักราช เมื่อถูกยึดครองโดยจักรวรรดินีโออัสซีเรีย ในขณะที่อาณาจักรยูดาห์ยังคงสภาพสมบูรณ์ในช่วงเวลานี้ ราชอาณาจักรนี้ก็กลายเป็นรัฐผู้รับใช้ของจักรวรรดินีโออัสซีเรียแห่งแรก และต่อมาคือจักรวรรดินีโอบาบิโลน อย่างไรก็ตาม การกบฏของชาวยิวต่อชาวบาบิโลนนำไปสู่การทำลายล้างยูดาห์ในปี 586 ก่อน ส.ศ. ภายใต้การปกครองของกษัตริย์เนบูคัดเนสซาร์ที่ 2 แห่งบาบิโลน ตามเรื่องราวในพระคัมภีร์ กองทัพของเนบูคัดเนสซาร์ที่ 2 ได้ปิดล้อมกรุงเยรูซาเล็มระหว่างปี 589–586 ก่อนคริสตศักราช ซึ่งนำไปสู่การทำลายล้างวิหารของโซโลมอน และการเนรเทศชาวยิวไปยังบาบิโลน เหตุการณ์นี้ถูกบันทึกไว้ใน Babylonian Chronicles ด้วย ยุคที่ถูกเนรเทศเป็นช่วงที่มีการพัฒนาศาสนาของชาวอิสราเอลไปสู่ศาสนายิวที่นับถือพระเจ้าองค์เดียว

การเนรเทศสิ้นสุดลงด้วยการล่มสลายของบาบิโลนไปยังจักรวรรดิ Achaemenid ประมาณค. 538 ปีก่อนคริสตศักราช ต่อจากนั้น กษัตริย์อะเคเมนิด กษัตริย์ไซรัสมหาราชได้ออกประกาศที่เรียกว่าคำสั่งของไซรัส ซึ่งอนุญาตและสนับสนุนให้ชาวยิวที่ถูกเนรเทศกลับมายังยูดาห์ คำประกาศของไซรัสเป็นการเริ่มต้นการกลับมาของผู้ถูกเนรเทศกลับไปยังไซอัน ถือเป็นการเริ่มต้นยุคแรกเริ่มที่อัตลักษณ์ชาวยิวที่โดดเด่นยิ่งขึ้นได้พัฒนาขึ้นในจังหวัดเยฮุดของเปอร์เซีย ในช่วงเวลานี้ วิหารของโซโลมอนที่ถูกทำลายถูกแทนที่ด้วยวิหารที่สอง ซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นของยุควิหารที่สอง