Mir Taqi Mir Shayari

คอลเลกชันที่ยอดเยี่ยมของ Shayari ของ Mir Taqi Mir

Mir Muhammad Taqi Mir (กุมภาพันธ์ 1725 - 20 กันยายน 1810) หรือที่เรียกว่า Mir Taqi Mir หรือ "Meer Taqi Meer" เป็นกวีชาวอูรดูของโมกุลอินเดียในศตวรรษที่ 18 และเป็นหนึ่งในผู้บุกเบิกที่สร้างรูปร่างให้กับภาษาอูรดู . เขาเป็นหนึ่งในกวีหลักของ Delhi School of the Urdu ghazal และมักได้รับการจดจำว่าเป็นกวีที่ดีที่สุดคนหนึ่งของภาษาอูรดู Takhallus (นามปากกา) ของเขาคือ Mir เขาใช้ชีวิตช่วงหลังในศาลของ Asaf-ud-Daulah ในเมืองลัคเนา

แหล่งข้อมูลหลักเกี่ยวกับชีวิตของเมียร์คืออัตชีวประวัติของเขา Zikr-e-Mir ซึ่งครอบคลุมช่วงเวลาตั้งแต่วัยเด็กจนถึงจุดเริ่มต้นของการพักอาศัยในลัคเนา อย่างไรก็ตามมีการกล่าวถึงการปกปิดมากกว่าที่เปิดเผยโดยมีเนื้อหาที่ไม่ระบุวันที่หรือนำเสนอโดยไม่เรียงตามลำดับเวลา ดังนั้น 'รายละเอียดที่แท้จริง' หลายอย่างในชีวิตของ Mir ยังคงเป็นเรื่องที่ต้องคาดเดา

เมียร์เกิดที่เมืองอักราประเทศอินเดีย (ต่อมาเรียกว่าอัคบาราบัดและปกครองโดยพวกมุกัล) ในเดือนสิงหาคมหรือกุมภาพันธ์ พ.ศ. 2266 ปู่ของเขาอพยพจากเฮจาซไปยังรัฐไฮเดอราบัดจากนั้นไปยังอัคบาราบัดหรืออักรา ปรัชญาชีวิตของเขาเกิดจากพ่อของเขามีร์อับดุลลาห์ซึ่งเป็นคนเคร่งศาสนาที่มีผู้ติดตามจำนวนมากซึ่งให้ความสำคัญกับความสำคัญของความรักและคุณค่าของความเมตตายังคงอยู่กับเมียร์ตลอดชีวิตของเขาและทำให้บทกวีของเขาตื้นตัน พ่อของเมียร์เสียชีวิตขณะที่กวีอยู่ในช่วงวัยรุ่น เมียร์ออกจากเมืองอักราไปเดลีไม่กี่ปีหลังจากพ่อของเขาเสียชีวิตเพื่อจบการศึกษาและค้นหาผู้อุปถัมภ์ที่ให้การสนับสนุนทางการเงินแก่เขา (ผู้มีอุปการคุณจำนวนมากของเมียร์และความสัมพันธ์ของเขากับพวกเขาได้รับการอธิบายโดยนักแปลของเขา C.

นักวิชาการบางคนพิจารณามาสนาวิสของเมียร์ 2 เรื่อง (บทกวีบรรยายยาวคล้องจองเป็นคู่ ๆ ), มูอัมลาต - อี - อิสช (The Stages of Love) และ Khwab o Khyal-e Mir ("Mir's Vision") ซึ่งเขียนในบุคคลแรกเป็น ได้รับแรงบันดาลใจจากเรื่องราวความรักในช่วงแรก ๆ ของ Mir แต่ก็ไม่ชัดเจนว่าอัตชีวประวัติเหล่านี้เกี่ยวกับเรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ ของกวีและการสืบเชื้อสายมาสู่ความบ้าคลั่งเป็นอย่างไร โดยเฉพาะอย่างยิ่งในขณะที่ Frances W. Pritchett ชี้ให้เห็นภาพเหมือนของ Mir จาก masnavis เหล่านี้จะต้องถูกวางเทียบกับภาพที่ Andalib Shadani วาดขึ้นซึ่งการสอบถามของเขาชี้ให้เห็นถึงกวีที่แตกต่างกันมากซึ่งมอบให้กับความเร้าอารมณ์ที่ไม่สะทกสะท้านในบทกวีของเขา

เมียร์ใช้ชีวิตส่วนใหญ่ในโมกุลเดลี Kuchha Chelan ใน Old Delhi เป็นที่อยู่ของเขาในเวลานั้น อย่างไรก็ตามหลังจากที่ Ahmad Shah Abdali ทิ้งเดลีทุกปีเริ่มตั้งแต่ปี 1748 ในที่สุดเขาก็ย้ายไปที่ศาลของ Asaf-ud-Daulah ในเมือง Lucknow ตามคำเชิญของผู้ปกครอง รู้สึกทุกข์ใจที่ได้เห็นการปล้นเมืองเดลีอันเป็นที่รักของเขาเขาจึงระบายความรู้สึกผ่านกลอนบางส่วน

เมียร์อพยพไปลัคเนาในปี 1782 และอยู่ที่นั่นตลอดชีวิต แม้ว่าเขาจะได้รับการต้อนรับอย่างดีจาก Asaf-ud-Daulah แต่เขาก็พบว่าเขาถูกมองว่าล้าสมัยโดยข้าราชบริพารแห่งลัคเนา (ในทางกลับกันมีร์ก็ดูหมิ่นกวีนิพนธ์ใหม่ของลัคเนาโดยไม่สนใจงานกวีของจูอาทในฐานะ แค่ 'จูบและกอด') ความสัมพันธ์ของเมียร์กับผู้มีพระคุณของเขาค่อยๆตึงเครียดขึ้นและในที่สุดเขาก็ตัดความสัมพันธ์กับศาล ในช่วงหลายปีที่ผ่านมาเมียร์รู้สึกโดดเดี่ยวมาก สุขภาพของเขาล้มเหลวและการเสียชีวิตของลูกสาวลูกชายและภรรยาก่อนวัยอันควรทำให้เขาทุกข์ใจมาก

เขาเสียชีวิตจากการใช้ยาเกินขนาดในวันศุกร์ที่ 21 กันยายน พ.ศ. 2353 เครื่องหมายของสถานที่ฝังศพของเขาถูกลบออกไปในยุคปัจจุบันเมื่อมีการสร้างรางรถไฟเหนือหลุมศพของเขา

Ghalib และ Zauq เป็นคู่แข่งร่วมสมัย แต่ทั้งคู่เชื่อในความเหนือกว่าของ Mir และยอมรับว่า Mir เหนือกว่าในบทกวีของพวกเขา