Surah Fatiha

ชื่อ

ชื่อ al-Fātiḥah ("ผู้เปิด") เนื่องมาจากเรื่องของ Surah Fātiḥahคือสิ่งที่เปิดหัวเรื่องหรือหนังสือหรือสิ่งอื่นใด กล่าวอีกนัยหนึ่งคือคำนำหรือสาระสำคัญของหนังสือทั้งเล่ม

คำว่าالفاتحةมาจากรากศัพท์คำว่าفتحซึ่งหมายถึงการเปิดอธิบายเปิดเผยกุญแจแห่งขุมทรัพย์เป็นต้นนั่นหมายความว่าซูเราะห์อัลฟาติฮาคือบทสรุปของอัลกุรอานทั้งหมด นั่นคือเหตุผลที่โดยทั่วไปมักจะท่องกับ Ayat หรือ Surah อื่นในระหว่างการสวดมนต์ นั่นคือ Surah Al-Fatiha ถูกจับคู่กับส่วนที่เหลือของอัลกุรอานทั้งหมด

เรียกอีกอย่างว่า Umm Al-Kitab ("the Mother of the Book") และ Umm Al-Quran ("the Mother of the Quran"); Sab'a al Mathani ("Seven ซ้ำ [โองการ]" คำอุทธรณ์ที่นำมาจาก ข้อ 15:87 ของอัลกุรอาน); Al-Hamd ("สรรเสริญ") เพราะสุนัตบรรยายมูฮัมหมัดตามที่พระเจ้าตรัสว่า: "การละหมาด [al-Fātiḥah] แบ่งออกเป็นสองส่วนระหว่างฉันและบ่าวของฉันเมื่อผู้รับใช้กล่าวว่า 'การสรรเสริญทั้งหมดถึงกำหนด แด่พระเจ้า 'พระเจ้าแห่งการดำรงอยู่พระเจ้าตรัสว่า' ผู้รับใช้ของฉันยกย่องฉัน '"; Al-Shifa '("the Cure") เพราะสุนัตบรรยายมูฮัมหมัดว่า: "การเปิดหนังสือเป็นการรักษาพิษทุกอย่าง"; [13] [14] [แหล่งที่มาที่ไม่จำเป็น], อัล -Ruqyah ("วิธีการรักษา" หรือ "การรักษาทางจิตวิญญาณ") และอัล - อัส "มูลนิธิ" หมายถึงการทำหน้าที่เป็นรากฐานสำหรับอัลกุรอานทั้งหมด

พื้นหลัง

ตามที่อับดุลลาห์อิบันอับบาสและคนอื่น ๆ อัล - ฟาติอาห์เป็น Meccan sura; ในขณะที่คนอื่น ๆ พูดว่าเป็น Medinan sura มุมมองในอดีตเป็นที่ยอมรับอย่างกว้างขวางมากขึ้นแม้ว่าบางคนเชื่อว่ามีการเปิดเผยทั้งในเมกกาและเมดินา ในคัมภีร์อัลกุรอานการเปิดเผยครั้งแรกต่อมุฮัมมัดเป็นเพียงสองสามบทแรก (อายัต) ของ Surahs Alaq, Muzzammil, Al-Muddathir ฯลฯ ผู้บรรยายส่วนใหญ่บันทึกว่า al-Fātiḥahเป็น Surah ที่สมบูรณ์คนแรกที่เปิดเผยต่อมูฮัมหมัด

ธีมและหัวข้อ

Al-Fāti Fah มักเชื่อกันว่าเป็นการสังเคราะห์อัลกุรอาน ในตัวมันเองคือคำอธิษฐานในตอนต้นของคัมภีร์อัลกุรอานซึ่งทำหน้าที่เป็นคำนำของคัมภีร์อัลกุรอานและบอกเป็นนัยว่าหนังสือเล่มนี้มีไว้สำหรับผู้ที่แสวงหาความจริง - ผู้อ่านที่กำลังถามเทพที่เป็นเพียงผู้เดียว ควรค่าแก่การยกย่อง (และเป็นผู้สร้างเจ้าของผู้ค้ำจุนโลก ฯลฯ ) เพื่อนำทางเขาไปสู่เส้นทางที่เที่ยงตรง อาจกล่าวได้ว่า "ห่อหุ้มความเป็นจริงทางอภิปรัชญาและโลกาภิวัตน์ทั้งหมดที่มนุษย์ต้องมีสติสัมปชัญญะ"

การตีความ

“ Al ḥamdulillāhi Rabbi l-’ālamīn” การสรรเสริญและการขอบคุณทั้งหมดเป็นของอัลลอฮ์ผู้ทรงเป็นพระเจ้าแห่งจักรวาล "Hamd الْحَمْدُ" 'the prase' ยังเป็นรากศัพท์ของชื่อศาสดามูฮัมหมัด مُحَمَّد ซึ่งหมายถึงผู้ที่ได้รับการยกย่อง

"Ar raḥmāni r-raḥīm" الرحمن "the Most Merciful" และالريم "the most Benevolent" ล้วนมีรากศัพท์เดียวกันคือرحمซึ่งแปลว่า "ครรภ์" ครรภ์เป็นสถานที่ที่ให้การบำรุงและการปกป้องทารกในครรภ์ด้วยความอุดมสมบูรณ์ [20]

"Māliki yawmi d-dīn" مَالِكِ يَوْمِ الدِّينِ "เจ้าของวันแห่งการพิพากษาหรือวันdīndīn الدِّينِ หมายถึงศาสนาและยังมีความหมายของหนี้ لدِّينِ อัลลอฮ์เป็นผู้พิพากษาเพียงองค์เดียวที่ตัดสินความดีของประชาชน

อัลกุรอานบทที่ 1 (Al-Fatiha) ข้อ 6–6–7:

นำทางเราไปสู่เส้นทางที่เที่ยงตรง - เส้นทางของผู้ที่คุณให้ความโปรดปรานไม่ใช่ของผู้ที่ทำให้โกรธ [ของคุณ] หรือผู้ที่หลงผิด

- แปลโดย Sahih International

นักวิจารณ์ชาวมุสลิมมักเชื่อว่าชาวยิวและคริสเตียนรุ่นก่อน ๆ เป็นตัวอย่างของผู้ที่กระตุ้นความโกรธของพระเจ้าและผู้ที่หลงผิดตามลำดับ นักวิจารณ์ศาสนาอิสลามเช่น Andrew Bostom มองว่านี่เป็นการประณามชาวยิวและคริสเตียนทุกคนจากทุกสมัย อย่างไรก็ตามนักวิชาการอิสลามส่วนใหญ่ตีความโองการเหล่านี้โดยไม่ได้หมายถึงกลุ่มคนที่เฉพาะเจาะจง แต่แทนที่จะตีความสิ่งเหล่านี้ในความหมายทั่วไปว่า "ผลร้ายที่มนุษย์นำมาสู่ตัวเองโดยการปฏิเสธการนำทางของพระเจ้าโดยเจตนาและกระทำที่ขัดต่อคำสั่งห้ามของพระองค์ "