Surah Fatiha

Nazwy

Nazwa al-Fātiḥah („otwieracz”) wywodzi się z tematyki sura. Fātiḥah jest tym, co otwiera temat, książkę lub jakąkolwiek inną rzecz. Innymi słowy, rodzaj przedmowy lub esencji całej książki.

Słowo الفاتحة pochodzi od rdzenia فتح, które oznacza otwieranie, wyjaśnianie, ujawnianie, klucze skarbu itp. Oznacza to, że sura Al-Fatiha jest podsumowaniem całego Koranu. Dlatego na ogół recytuje się go podczas modlitw razem z innym Ayatem lub surą. Oznacza to, że sura Al-Fatiha jest połączona z resztą całego Koranu.

Jest również nazywany Umm Al-Kitab („Matka Księgi”) i Umm Al-Quran („Matka Koranu”); Sab'a al Mathani („Siedem powtórzonych [wersetów]”, określenie zaczerpnięte z werset 15:87 Koranu); Al-Hamd („chwała”), ponieważ hadis opowiada Mahometowi, że powiedział, że Bóg mówi: „Modlitwa [al-Fātiḥah] jest podzielona na dwie połowy między Mną a Moimi sługami. Kiedy sługa mówi:„ Cała chwała jest należna Bogu ”, Panu istnienia, Bóg mówi:„ Mój sługa mnie chwali ”.”; Al-Shifa '("The Cure"), ponieważ hadis opowiada Mahometowi, że powiedział: "Otwarcie Księgi jest lekarstwem na każdą truciznę."; [13] [14] [potrzebne źródło inne niż pierwotne], Al -Ruqyah („lekarstwo” lub „duchowe uzdrowienie”). I al-Asas, „Fundacja”, odnosząc się do jej służenia jako fundament całego Koranu

tło

Według Abdullaha ibn Abbasa i innych, al-Fātiḥah jest surą mekkańską; podczas gdy według innych jest to sura Medinan. Ten pierwszy pogląd jest szerzej akceptowany, chociaż niektórzy uważają, że ujawniono go zarówno w Mekce, jak i w Medynie. W Koranie pierwsze objawienia przekazane Mahometowi to tylko kilka pierwszych wersetów (ayatów) Sury Alaq, Muzzammil, Al-Muddathir itd. Większość narratorów odnotowała, że ​​al-Fātiḥah była pierwszą kompletną surą ujawnioną Mahometowi.

Temat i tematyka

Często uważa się, że Al-Fātiḥah jest syntezą Koranu. Sama w sobie jest modlitwą na samym początku Koranu, która działa jak przedmowa do Koranu i sugeruje, że książka jest dla osoby, która poszukuje prawdy - czytelnika, który prosi bóstwo, które jest jedyne godny pochwały (i jest stwórcą, właścicielem, podtrzymywaczem światów itp.), aby poprowadzić go prostą ścieżką. Można powiedzieć, że „zawiera w sobie wszystkie metafizyczne i eschatologiczne rzeczywistości, których istoty ludzkie muszą pozostać świadome”.

Interpretacje

„Al ḥamdu lillāhi rabbi l-’ālamīn” Wszystkie chwały i podziękowania należą się Allahowi, który jest Panem wszechświata. „Hamd الْحَمْدُ” „prase” jest również korzeniem imienia proroka Muhammada مُحَمَّد, co oznacza, kto jest chwalony.

„Ar raḥmāni r-raḥīm” الرحمن 'the Most Merciful' i الرحيم 'the Most Benevolent', wszystkie mają ten sam rdzeń رحم, co oznacza 'łono'. Macica jest miejscem, w którym płód jest odżywiony i chroniony w obfitości. [20]

„Māliki yawmi d-dīn” مَالِكِ يَوْمِ الدِّينِ „Właściciel dnia sądu lub dīn day. Dīn الدِّينِ oznacza religię, a także niesie ze sobą znaczenie długu لدِّينِ. Allah jest jedynym sędzią, który osądza zobowiązania ludu.

Koran, rozdział 1 (Al-Fatiha), wersety 6–6–7:

Prowadź nas prostą ścieżką - ścieżką tych, którym obdarzyłeś łaskę, a nie tych, którzy wywołali [Twój] gniew, ani tych, którzy zbłądzili.

- przetłumaczone przez Sahih International

Muzułmańscy komentatorzy często uważają przeszłe pokolenia Żydów i chrześcijan za przykład odpowiednio tych, którzy wywołują gniew Boga, i tych, którzy zbłądzili. Krytycy islamu, tacy jak Andrew Bostom, postrzegają to jako wyłączne potępienie wszystkich Żydów i chrześcijan ze wszystkich czasów. Jednak większość uczonych islamskich zinterpretowała te wersety jako odnoszące się wyłącznie do konkretnej grupy ludzi, ale zamiast tego interpretuje je w bardziej ogólnym sensie jako „złe konsekwencje, jakie człowiek sprowadza na siebie, świadomie odrzucając kierownictwo Boże i postępując wbrew Jego nakazom. "