Frankenstein

فرانکشتاین که در سال 1818 منتشر شد، به عنوان یک اثر مهم در ژانرهای گوتیک و علمی تخیلی است. این رمان غم انگیز که توسط مری شلی نوشته شده است، به عمق جاه طلبی های انسانی، مرزهای اکتشاف علمی و پیامدهای ایفای نقش خدا می پردازد.

داستان حول محور دانشمند جاه طلب ویکتور فرانکنشتاین می چرخد، که تعقیب بی وقفه دانش او را به یک آزمایش جسورانه سوق می دهد: او به دنبال غلبه بر خود مرگ است. ویکتور با تمایل به باز کردن رازهای زندگی، موجودی شبیه انسان را از اعضای بدن احیا می کند. اما این عمل خلقت زنجیره ای از وقایع را به حرکت در می آورد که برای همیشه زندگی او و اطرافیانش را تغییر می دهد.

این رمان از طریق مجموعه‌ای از نامه‌ها و روایت‌ها آشکار می‌شود و سفر ویکتور از مناظر یخی کوه‌های آلپ سوئیس به آزمایشگاه‌های غم‌انگیز اینگولشتات را بازگو می‌کند. مخلوق او، هیولای بی نام، به یک شخصیت غم انگیز تبدیل می شود - موجودی طرد شده توسط جامعه، مشتاق پذیرش و درک. هنگامی که موجود در پهنه های متروک پرسه می زند، با وجود خود و عذابی که بر او وارد شده دست و پنجه نرم می کند.

شلی به طرز استادانه ای مضامین اخلاق علمی، ماهیت هیولا و پیامدهای جاه طلبی کنترل نشده را در تار و پود روایت خود می بافد. در پس‌زمینه اروپای اواخر قرن هجدهم، او سؤالات عمیقی را در مورد محدودیت‌های دانش بشری و مسئولیت‌هایی که با استفاده از چنین قدرتی همراه است، مطرح می‌کند.

فضای خاطره انگیز رمان - جایی که قله های یخی با آزمایشگاه های تاریک برخورد می کنند - منعکس کننده مبارزات درونی شخصیت های آن است. همانطور که انقلاب صنعتی و پیشرفت های علمی جامعه را دوباره شکل می دهد، *فرانکنشتاین* به بازتابی از اضطراب های فرهنگی زمان خود تبدیل می شود. کاوش شلی در مورد دیگری بودن - هم در قالب هیولا و هم به غرور خود ویکتور - حتی امروز هم طنین انداز است.

فرانکنشتاین الهام‌بخش اقتباس‌های متعددی از جمله نسخه‌های فیلم نمادین مانند فیلم کلاسیک 1931 به کارگردانی جیمز ویل با حضور بوریس کارلوف در نقش هیولای فراموش‌نشدنی است. فراتر از سینما، بازتفسیرهای مدرن در ادبیات، فیلم و سایر رسانه ها همچنان به بررسی مضامین شلی می پردازند و آنها را با زمینه های جدید تطبیق می دهند.

در این داستان جاه طلبی، خلقت، و هیولا، شلی به ما یادآوری می کند که اعمال ما عواقبی دارد - چه بخواهیم از مرگ سرپیچی کنیم یا زندگی را خلق کنیم. همانطور که به ورطه اکتشافات علمی نگاه می کنیم، باید با دقت قدم برداریم، زیرا مرز بین خالق و آفرینش محو می شود و عواقب آن ممکن است هیولایی تر از آنچه تصور می کنیم باشد.

می توانید آفلاین بخوانید