Manusmriti Sanskrit

قوانین حکیم بزرگ مانو یا Manusmriti برای اولین بار به شکل قابل جستجو در این برنامه موجود است.

مانوسمریتی - قوانین مانو:

Manusmṛiti (سانسکریت: मनुस्मृति)، همچنین به عنوان Manusmruti نوشته می شود، یک متن قانونی باستانی در میان بسیاری از دارمااستراهای هندوئیسم است. این یکی از اولین متون سانسکریت بود که در سال 1776 توسط سر ویلیام جونز به انگلیسی ترجمه شد و برای تدوین قانون هندو توسط دولت استعماری بریتانیا مورد استفاده قرار گرفت. این قانون اساسی را می توان اولین قانون اساسی جهان دانست زیرا حاوی قوانینی در مورد آن است. جامعه، مالیات، جنگ و غیره

بیش از پنجاه نسخه خطی از Manusmriti در حال حاضر شناخته شده است، اما قدیمی ترین نسخه کشف شده، ترجمه شده و فرضی معتبر از قرن 18، "نسخه خطی کلکته (کلکته سابق) با تفسیر Kulluka Bhatta بوده است. پژوهش‌های مدرن بیان می‌کنند که این صحت مفروض نادرست است، و دست‌نوشته‌های مختلف مانوسمریتی که در هند کشف شده‌اند با یکدیگر ناسازگار هستند و در درون خود نگرانی‌هایی را در مورد صحت آن، درج‌ها و الحاق‌های انجام شده در متن در زمان‌های بعد ایجاد می‌کنند.

متن متریک به زبان سانسکریت است، تاریخ‌های مختلفی از قرن دوم پیش از میلاد تا قرن سوم پس از میلاد دارد و خود را به‌عنوان گفتاری ارائه می‌کند که توسط Manu (Svayambhuva) و Bhrigu در مورد موضوعات دارما مانند وظایف، حقوق، قوانین، رفتار، فضایل و دیگران شهرت متن در خارج از بهارات (هند)، مدتها قبل از دوران استعمار گسترش یافت. قانون بودایی قرون وسطایی میانمار و تایلند نیز به مانو نسبت داده می شود و این متن بر پادشاهی های هندوهای گذشته در کامبوج و اندونزی تأثیر گذاشته است.

قوانین مانو

جورج بولر، مترجم

(کتب مقدس مشرق جلد 25)

رجوع کنید: https://www.sacred-texts.com/hin/manu.htm