Manusmriti - The Laws of Manu

Manusmriti - قوانین مانو:

Manusmṛiti (سانسکریت: मनुस्मृति) که با نام Manusmruti نیز املا می شود ، یک متن حقوقی باستانی در میان بسیاری از دارماسترای هندو است. این یکی از اولین متون سانسکریت بود که در سال 1776 توسط سر ویلیام جونز به انگلیسی ترجمه شد و توسط دولت استعمار انگلیس برای تدوین قانون هندو مورد استفاده قرار گرفت. این را می توان اولین قانون اساسی جهان دانست زیرا شامل قوانینی در مورد جامعه ، مالیات ، جنگ و غیره

اکنون بیش از پنجاه نسخه خطی از Manusmriti شناخته شده است ، اما اولین نسخه معتبر کشف شده ، ترجمه شده و فرض شده معتبر از قرن 18 تاکنون ، نسخه "کلکته (کلکته پیشین) با تفسیر Kulluka Bhatta" بوده است. دانشمندان مدرن اظهار می دارند که این اصالت فرضیه نادرست است و نسخه های خطی مختلف Manusmriti که در هند کشف شده اند با یکدیگر متناقض هستند و در خود باعث نگرانی از اصالت آن ، درج ها و استنباط های موجود در متن در دوره های بعدی می شود.

متن متریک به زبان سانسکریت است ، به طور متنوعی از قرن 2 قبل از میلاد تا قرن 3 میلادی قدمت دارد و خود را به عنوان گفتاری ارائه می دهد که مانو (سوایامبوا) و بهریگو درباره موضوعات دارما مانند وظایف ، حقوق ، قوانین ، رفتار ، فضایل و دیگران. شهرت این متن در خارج از بهارات (هند) ، مدتها قبل از دوران استعمار گسترش یافت. قانون بودایی میانمار و تایلند مربوط به دوران قرون وسطی نیز به مانو نسبت داده شده است ، و متن تحت تأثیر پادشاهی های هندو گذشته در کامبوج و اندونزی است.

قوانین مانو

جورج بولر ، مترجم

(کتابهای مقدس شرق ، جلد 25)

مراجعه: https://www.sacred-texts.com/hin/manu.htm