Ten Thousand Jokes

شوخی نمایشی از شوخ طبعی است که در آن کلمات در یک ساختار روایی مشخص و مشخص برای خنداندن مردم به کار می روند و معمولاً قرار نیست جدی گرفته شود. معمولاً به شکل یک داستان، اغلب با دیالوگ، در می آید و در یک خط پانچ به پایان می رسد. در خط مشت است که مخاطب متوجه می شود که داستان حاوی معنای دوم و متضاد است. این را می توان با استفاده از جناس یا بازی با کلمات دیگر مانند کنایه یا کنایه، ناسازگاری منطقی، مزخرف یا ابزارهای دیگر انجام داد. رابرت هتزرون زبان شناس این تعریف را ارائه می دهد:

لطیفه یک قطعه طنز کوتاه از ادبیات شفاهی است که در آن خنده‌داری در جمله پایانی به اوج می‌رسد که به آن خط پانچ می‌گویند... در واقع شرط اصلی این است که تنش باید در نهایت به بالاترین حد خود برسد. هیچ ادامه ای برای کاهش تنش نباید اضافه شود. در مورد «شفاهی» بودن آن، درست است که جوک ها ممکن است چاپ شده به نظر برسند، اما در صورت انتقال بیشتر، هیچ الزامی برای بازتولید کلمه به کلمه متن وجود ندارد، مانند مورد شعر.