Digi-Past Epidaurus

Sanktuarium Asklepiosa lub Asklepiosa rozciąga się na zielonej równinie z niezliczonymi źródłami wody wśród gór i wzgórz. Najwcześniejsze oznaki rozwoju kultu można prześledzić na pobliskiej górze Kynortion już w drugim tysiącleciu pne. Początkowo określone plemię czciło tam swoich przodków, a około 800 r. p.n.e. przekształciło się to w kult Apolla. Malos, król-założyciel tego obszaru, dał swoje imię kultowi Apolla Maleatasa. Pielgrzymi w tym sanktuarium zabiegali o zdrowie poprzez rytuały oczyszczające i kulinarne. Ze względów praktycznych wkrótce kult przeniósł się na równinę. Syn Apolla, Asklepios, stał się głównym obiektem kultu wkrótce po tym, jak pojawił się po raz pierwszy, w VI wieku p.n.e. Sława Asklepiosa szybko wzrosła i w całej Grecji powstało wiele stowarzyszonych sanktuariów. Zgromadzenie dużej liczby pielgrzymów spowodowało pionowy wzrost dochodów sanktuarium. Wszystkie te pieniądze są inwestowane w budowę najważniejszych budowli sanktuarium w IV wieku p.n.e. Okres znacznego rozkwitu trwał około trzech wieków. Jednak najazdy piratów i obcych plemion spowodowały nadmierne zniszczenia budynków. Mimo to rzymski senator Antoninus sfinansował odbudowę, zapewniając sanktuarium swój ostatni wielki rozkwit w II wieku naszej ery. Trzy wieki później sanktuarium zostaje zamknięte i opuszczone na rozkaz cesarza bizantyjskiego Teodozjusza, aby zakazać wszelkich starożytnych kultów.