Les Mémoires d'un Veuf

[ผู้อ่าน Ebook ของ 'บันทึกความทรงจำของแม่ม่าย']

บันทึกความทรงจำของพ่อม่ายชื่อที่เลือกบ่งบอกถึงเจตนาอัตชีวประวัติอย่างชัดเจน

Verlaine ไม่รอการแต่งงานใหม่ของ Mathilde ซึ่งเกิดขึ้นเมื่อวันที่ 30 ตุลาคม พ.ศ. 2429 ในเวลาเดียวกับที่งานปรากฏขึ้นเพื่อพิจารณาตัวเองด้วยความขัดแย้งที่น่าสมเพชซึ่งยังคงสะท้อนถึงความจงรักภักดีที่แปลกประหลาด ต่อตนเองต่ออีกฝ่าย ในฐานะ "พ่อม่าย" “ฉันคือคนที่จากไป” จดหมายลงวันที่ 4 ตุลาคม พ.ศ. 2415 ถึงวิกเตอร์ อูโก กล่าว ไปแล้วจริง ๆ แต่ไม่ได้แยกจากกัน แยกออกก็จะไม่มีวันเป็น

และมันก็เพียงพอแล้วสำหรับเขาที่จะรู้สึกถูกปฏิเสธ ทอดทิ้ง "เป็นม่าย" โดยไม่ได้รับการอภัยและว่ากล่าวในทันที ก็พอแล้วที่จะไม่ได้ยินคำวิงวอนของเขา พ่อม่ายก็เช่นกัน คนที่ปลอบใจไม่ได้ นั่นคือสิ่งที่เขาเชื่อว่าตัวเองเป็น สิ่งที่เขารู้สึกหรืออยากเป็น บทกวีรักที่สวยงามบทหนึ่ง: พ่อม่ายพูด ลงวันที่ พ.ศ. 2421 บทสวดจะไม่มีวันสิ้นสุด แต่เป็นพ่อม่าย ไม่ใช่แค่มาธิลด์เท่านั้นที่เป็นอยู่ มันคือทุกสิ่งที่เขารู้จักและรัก และจากสิ่งนั้นจนถึงที่สุดเขาจะไม่สามารถปลดปล่อยตัวเองได้ เขาเป็นของลูเซียน ไวโอตติ เพื่อนหรือคู่รัก ในวัยหนุ่มของเขา บางทีเขาอาจเป็นของเขาเองและจากชีวิตของเขาเองด้วย

(หนังสือเสียง)