History of Myanmar

(မြန်မာဘာသာ)

မြန်မာ့သမိုင်းသည် လွန်ခဲ့သော နှခ်ပေါခ်ပေါခင် မဆုံးလူသားအခြေချနေထိုင်ခဲ့သောာတာလ့မိ ထိ အကျုံးဝင်သည်။ သမိုင်းတင်ခေတ်၏ အစောဆုံးလူသားများများသည်များ ားပြောလူမျိုးများဖြစ်ကြသည်။ သူတို့သည် တောင်ဘက်ပြည်ဒေသအထိ ကေျယ်ဝနို ု့ပြနိုင်ငံများကို တည်ထောင်ခဲောင်ခဲရေုြပြီး ဒ္ဓဘာသာကို ကိုးကွယ်ခဲ့ကြသည်။

၉ရာစုအစောပိုင်းတွင် အခြားလူမျိုးမျိုးစုဖျမာစာ လူမျိုးတို့သည် ဧရာဝတီမြစ်ဝှမ်းအထက်ပိုးအထက်ပိုး ောက်လာခဲ့ကြသည်။ သူတို့သည် ဧရာဝတီမြစ်ဝှမ်းနှင့်နှင့် ၎င်းဒအးစအ ေသများကို ပထမဆုံးအကြိမ်အဖြစ် စုင်စုစည်း၍ံ ိုင်ငံကို ဆက်လက်တည်ထောင်ခဲ့ကြသည်။ ဤကာလအတွင်း ဗမာဘာသာ၊ ဗမာ့ယဉ်ကျေးမှုသည် ပျူဓလေ့တွင် တဖြည်တဖြည်တဖြညည် ုးဝင်ရောက်လာခဲ့သည်။ ၁၂၈၇ ခု မွန်ဂိုကျူးကျော်စစ်ဖြစစရ်ပြီ့နေ နိုင်ငံငယ်အများအဖြစ် ပြိုကွဲသိုကွဲသဲွားခဲ့့ဝ င် အင်းဝဘုရင့်နိုင်ငံ၊ ဟံသာဝတီဘုရင့်နိုင်ငံ၊ မြောက်ဦးဘုရင့်နိုင်ငံနှင့် ရှမ်ောင်ပာညာ အဓိကအင်အားစုနိုင်ငံများဖြစ်ခဲ့ကြသည်၀ ထိုဘုရင့်နိုင်ငံများသည် တစ်နိုင်နိုင်နိုင်ငံန့် ငံ မဟာမိတ်အကူးအပြောင်း၊ စစ်မက်အရေးအခင်းများဖြင့် နိုင်ငံ့ᾀ်ငံ့ᾀှုခင် းမိုးခြယ်လှယ်ခဲ့ကြသည်။

၁၆ရာစုအလယ်တွင် တောင်ငူမင်းဆက် ငံကိုပြန်လည်စုစည်း၍ အရှေ့တောင်အာောင်အာရှသု ာလတိုအကြီးဆုံးအင်ပါယာကြီးကိုတည်ကိုတည်ထေ့ခင် နောက်ပိုင်းတောင်ငူမင်းများသည် အဓေားအေခ်အဓေခ်ခ်ုပ် စီးပွားရေးပြုပြင်ပြောင်းလဲမှုများကိုး ၁၇ရာစုနှင့် ၁၈ရာစုဦးတွင် ပိုသေးငယ်၊ ပိုငြိမ်းချမ်း၍ ချမ်းသာကြွယ်ဝသောင်ဝသော ဘုရင့ို ို ပေါ်ပေါက်စေခဲ့သည်။ ၁၈ရာစုအလယ်တွင် ကုန်းဘောင်မင်းဆက်မင်ဆက်မင်ဆက်၀)၀၅၀ -၀ ုင်ငံကို ပြန်လည်ထိန်းသိမ်းခဲ့ပြမ်းခဲ့ပြိီအစအေို ားတွင် ဗဟိုအုပ်စိုးမှုတိုးမြှင့်မြှင့်မြှင့်ထားသညူ တ်ပြုပြင်ပြောင်းလဲမှုအတိုင်းဆက်ဲခက်ဆက်လက်ကျိ ည်။ ကုန်းဘောင်မင်းဆက်သည် အာရှတိုက်တွိုက်တွဦးစာတတူ းရေအများဆုံးနိုင်ငံများအနက်မှ တစ်စေစ်တေင်နိုင် ဲ့သည်။ ၎င်းသည် အိမ်နီးချင်းနိုင်ငံအားလုံအားလုံစက်နှင့်လ့် က်လက်ဖြစ်ပွားခဲ့သည်။ အင်္ဂလိပ်-ဗမာစစ်ပွဲစဉ် ုလိုနီအုပ်ချုပ်မှုကို ဦးတည်စေခဲ့သည။

(انگریزی)

میانمار کی تاریخ (برما کے نام سے بھی جانا جاتا ہے؛ برمی: မြန်မာ့သမိုင်း) 13,000 سال پہلے انسانی بستیوں کے دور سے لے کر آج تک کے دور کا احاطہ کرتی ہے۔ ریکارڈ شدہ تاریخ کے ابتدائی باشندے تبتی-برمن بولنے والے لوگ تھے جنہوں نے پیو شہر کی ریاستیں قائم کیں جن کا تعلق پیئے تک تھا اور تھیرواد بدھ مت اپنایا۔

ایک اور گروہ، بامر لوگ، 9ویں صدی کے اوائل میں بالائی اروادی وادی میں داخل ہوئے۔ انہوں نے کافر بادشاہت (1044–1297) قائم کی، جو اراواڈی وادی اور اس کے دائرے کا پہلا اتحاد تھا۔ اس عرصے کے دوران برمی زبان اور برما کی ثقافت نے آہستہ آہستہ پیو کے اصولوں کی جگہ لے لی۔ 1287 میں برما پر منگول کے پہلے حملے کے بعد، کئی چھوٹی سلطنتیں، جن میں آوا کی بادشاہی، ہنتھاوادی کنگڈم، کنگڈم آف مروک یو اور شان ریاستیں اہم طاقتیں تھیں، زمین کی تزئین پر غلبہ حاصل کرنے کے لیے آئیں، جو ہمیشہ بدلتے ہوئے اتحادوں سے بھری ہوئی تھیں۔ اور مسلسل جنگیں.

16ویں صدی کے دوسرے نصف میں، ٹونگو خاندان (1510–1752) نے ملک کو دوبارہ متحد کیا، اور ایک مختصر مدت کے لیے جنوب مشرقی ایشیا کی تاریخ میں سب سے بڑی سلطنت کی بنیاد رکھی۔ بعد میں تونگو بادشاہوں نے کئی اہم انتظامی اور اقتصادی اصلاحات کیں جس نے 17ویں اور 18ویں صدی کے اوائل میں ایک چھوٹی، زیادہ پرامن اور خوشحال مملکت کو جنم دیا۔ 18ویں صدی کے دوسرے نصف میں، کونباونگ خاندان (1752–1885) نے سلطنت کو بحال کیا، اور تاونگو اصلاحات کو جاری رکھا جس نے پردیی علاقوں میں مرکزی حکومت کو بڑھایا اور ایشیا کی سب سے زیادہ خواندہ ریاستوں میں سے ایک پیدا کی۔ خاندان بھی اپنے تمام پڑوسیوں کے ساتھ جنگ ​​میں گیا۔ اینگلو برمی جنگیں (1824-85) بالآخر برطانوی نوآبادیاتی حکمرانی کا باعث بنیں۔