မြန်မာ့သမိုင်း-Myanmar History

(မြန်မာဘာသာ)

မြန်မာ့သမိုင်းသည် လွန်ခဲ့သော နှစ်ပေါခ်ပေါခင် မဆုံးလူသားအခြေချနေထိုင်ခဲ့သောတာလ့မိ ထိ အကျုံးဝင်သည်။ သမိုင်းတင်ခေတ်၏ အစောဆုံးလူသားမျိားများသည်များ ားပြောလူမျိုးများဖြစ်ကြသည်။ သူတို့သည် တောင်ဘက်ပြည်ဒေသအထိ ကျယ်ဝနေောင် ု့ပြနိုင်ငံများကို တည်ထောင်ခဲ့ာင်ခဲရေုြပြီး ဒ္ဓဘာသာကို ကိုးကွယ်ခဲ့ကြသည်။

၉ရာစုအစောပိုင်းတွင် အခြားလူမျမိုးစုဖျမိုး လူမျိုးတို့သည် ဧရာဝတီမြစ်ဝှမ်းအထက်ပိုးအထက်ပိုး ောက်လာခဲ့ကြသည်။ သူတို့သည် ဧရာဝတီမြစ်ဝှမ်းနှင့် နှင့် ၎င်းဒအးစအ ေသများကို ပထမဆုံးအကြိမ်အဖြစ် စုစစ်စုစစ်စုစည်း၍ ံ ိုင်ငံကို ဆက်လက်တည်ထောင်ခဲ့ကြသည်။ ဤကာလအတွင်း ဗမာဘာသာ၊ ဗမာ့ယဉ်ကျေးမှုသည် ပျူဓလေ့တွင်တဖြည်တဖြည်တဖြညိ ုးဝင်ရောက်လာခဲ့သည်။ ၁၂၈၇ ခု မွန်ဂိုကျူးကျော်စစ်ဖြစရင်ပြီ့နေ နိုင်ငံငယ်အများအဖြစ် ပြိုကွဲသိုကွဲသဲွားခဲ့့ိ င် အင်းဝဘုရင့်နိုင်ငံ၊ ဟံသာဝတီဘုရင့်နိုင်ငံ၊ မြောက်ဦးဘုရင့်နိုင်ငံနှင့် ရှမ်ရှမ်းပာည်ောည်ထိ အဓိကအင်အားစုနိုင်ငံများဖြစ်ခဲ့ကြသညၔ ထိုဘုရင့်နိုင်ငံများသည် တစ်နိုင်နိုင်နိုင်ငံနှှင် ငံ မဟာမိတ်အကူးအပြောင်း၊ စစ်မက်အရေးအခင်းများဖြင့် နိုင်ငံ့ᾀ်ငံ့ᾀုခုး းမိုးခြယ်လှယ်ခဲ့ကြသည်။

၁၆ရာစုအလယ်တွင် တောင်ငူမင်းဆက်(၁၅၄်၁၀-၁၇ုို ငံကိုပြန်လည်စုစည်း၍ အရှေ့တောင်အာောင်အာရှသုမ ာလတိုအကြီးဆုံးအင်ပါယာကြီးကိုတည်ကိုတည်ထေ့ခင် နောက်ပိုင်းတောင်ငူမင်းများသည် အဓေားအေခ်အဓေခ်ခ်ုပ်ခ စီးပွားရေးပြုပြင်ပြောင်းလဲမှုများကိုး ၁၇ရာစုနှင့် ၁၈ရာစုဦးတွင် ပိုသေးငယ်၊ ပိုငြိမ်းချမ်း၍ ချမ်းသာကြွယ်ဝသောင်ဝသောင်ရင့်ဘုရင့် ို ပေါ်ပေါက်စေခဲ့သည်။ ၁၈ရာစုအလယ်တွင် ကုန်းဘောင်မင်းဆက်မင်းဆက်ိ (၁၇၅၂-၈၀) ုင်ငံကို ပြန်လည်ထိန်းသိမ်းခဲ့ပြမ်းခဲ့ပန် ားတွင် ဗဟိုအုပ်စိုးမှုတိုးမြှငင်င်ာား့သည်ထားူ খ ည်။ ကုန်းဘောင်မင်းဆက်သည် အာရှတိုက်တွန်းတွဦးမာတတ်စာတတူ থেক ဲ့သည်။ ၎င်းသည် အိမ်နီးချင်းနိုင်ငံအားလုံအားလုံစ်နှင့်လစ် က်လက်ဖြစ်ပွားခဲ့သည်။ အင်္ဂလိပ်-ဗမာစစ်ပွဲစဉ်(၁၈၂၄-၁၈၈Ỉ၅)သည်ဗိြို ုလိုနီအုပ်ချုပ်မှုကို ဦးတည်စေခဲ့သည်။

(ইংরেজি)

মায়ানমারের ইতিহাস (বার্মা নামেও পরিচিত; বার্মিজ: မြန်မာ့သမိုင်း) 13,000 বছর আগে প্রথম পরিচিত মানব বসতির সময় থেকে বর্তমান দিন পর্যন্ত। নথিভুক্ত ইতিহাসের প্রথম দিকের বাসিন্দারা ছিলেন তিব্বত-বর্মন-ভাষী মানুষ যারা পিউ শহর-রাজ্যগুলি প্রতিষ্ঠা করেছিলেন প্যয় পর্যন্ত দক্ষিণে এবং থেরবাদ বৌদ্ধ ধর্ম গ্রহণ করেছিলেন।

আরেকটি দল, বামার সম্প্রদায়, 9ম শতাব্দীর প্রথম দিকে উচ্চ ইরাবদি উপত্যকায় প্রবেশ করে। তারা প্যাগান কিংডম (1044-1297), ইরাবদি উপত্যকা এবং এর পরিধির প্রথম একত্রীকরণ প্রতিষ্ঠা করতে গিয়েছিল। এই সময়কালে বার্মিজ ভাষা এবং বার্মা সংস্কৃতি ধীরে ধীরে পিউ নিয়মগুলি প্রতিস্থাপন করে। 1287 সালে বার্মার প্রথম মঙ্গোল আক্রমণের পর, বেশ কয়েকটি ছোট রাজ্য, যার মধ্যে আভা কিংডম, হানথাওয়াড্ডি কিংডম, ম্রাউক ইউ এবং শান রাজ্যগুলি প্রধান ক্ষমতা ছিল, ল্যান্ডস্কেপে আধিপত্য বিস্তার করে, যা সর্বদা পরিবর্তনশীল জোটে পরিপূর্ণ ছিল। এবং অবিরাম যুদ্ধ।

16 শতকের দ্বিতীয়ার্ধে, Toungoo রাজবংশ (1510-1752) দেশটিকে পুনরায় একত্রিত করে, এবং অল্প সময়ের জন্য দক্ষিণ-পূর্ব এশিয়ার ইতিহাসে বৃহত্তম সাম্রাজ্য প্রতিষ্ঠা করে। পরবর্তীতে টাংগু রাজারা বেশ কিছু গুরুত্বপূর্ণ প্রশাসনিক ও অর্থনৈতিক সংস্কার প্রতিষ্ঠা করে যা 17ম এবং 18শ শতাব্দীর প্রথম দিকে একটি ছোট, আরও শান্তিপূর্ণ এবং সমৃদ্ধ রাজ্যের জন্ম দেয়। 18 শতকের দ্বিতীয়ার্ধে, কোনবাং রাজবংশ (1752-1885) রাজ্য পুনরুদ্ধার করে, এবং টাংগু সংস্কারগুলি অব্যাহত রাখে যা পেরিফেরাল অঞ্চলে কেন্দ্রীয় শাসন বৃদ্ধি করে এবং এশিয়ার সবচেয়ে শিক্ষিত রাজ্যগুলির একটি তৈরি করে। রাজবংশ তার সমস্ত প্রতিবেশীর সাথে যুদ্ধে গিয়েছিল। অ্যাংলো-বার্মিজ যুদ্ধ (1824-85) অবশেষে ব্রিটিশ ঔপনিবেশিক শাসনের দিকে নিয়ে যায়।