မြန်မာ့သမိုင်း-Myanmar History

(မြန်မာဘာသာ)

မြန်မာ့သမိုင်းသည် လွန်ခဲ့သော နှစ်ပေါင်း ၁၃ ၀၀၀ ပထမဆုံးလူသားအခြေချနေထိုင်ခဲ့သောကာလမှ ယ နေ့ခေတ်အထိ အကျုံးဝင်သည်။ Baixar ်ဗမာစကားပြောလူမျိုးများဖြစ်ကြသည်။ သူတို့သည် တောင်ဘက်ပြည်ဒေသအထိ ကျယ်ဝန်းသော ပ ျူမြို့ပြနိုင်ငံများကို တည်ထောင်ခဲ့ကြပြီး ထေရဝါဒဗုဒ္ဓဘာသာကို ကိုးကွယ်ခဲ့ကြသည်။

၉ရာစုအစောပိုင်းတွင် အခြားလူမျိုးစုဖြစ်သော Baixar ်းသို့ ဝင်ရောက်လာခဲ့ကြသည်။ သူတို့သည် ဧရာဝတီမြစ်ဝှမ်းနှင့် ၎င်း၏ အစွန် အဖျားဒေသများကို ပထမဆုံးအကြိမ်အဖြစ် စုစည်း၍ ပုဂံဘုရင့်နိုင်ငံကို ဆက်လက်တည်ထောင်ခဲ့ကြသည sim ဤကာလအတွင်း ဗမာဘာသာ၊ ဗမာ့ယဉ်ကျေးမှုသည် ပျူဓလေ့တွင် တဖြည်းဖြည်း အစားထိုးဝင်ရောက်လာခဲ့သည်။ ၁၂၈၇ ခု မွန်ဂိုကျူးကျော်စစ်ဖြစ်ပြီးနောက် ဘ ုရင့်နိုင်ငံငယ်အများအဖြစ် ပြိုကွဲသွားခဲ့ရာ ထိုအထဲတွင် အင်းဝဘုရင့်နိုင်ငံ၊ ဟံသာဝတီဘုရင့်နိုင်ငံ၊ မြောက်ဦးဘုရင့်နိုင်ငံနှင့် ရှမ်းပြည်ထောင် များသည် အဓိကအင်အားစုနိုင်ငံများဖြစ်ခဲ့ကြသ sim ထိုဘုရင့်နိုင်ငံများသည် တစ်နိုင်ငံနှင့် တ စ်နိုင်ငံ မဟာမိတ်အကူးအပြောင်း၊ စစ်မက်အရေးအခင်းများဖြင့် နိုင်ငံ့ရှုခင်းက ို လွှမ်းမိုးခြယ်လှယ်ခဲ့ကြသည်။

၁၆ရာစုအလယ်တွင် တောင်ငူမင်းဆက်(၁၅၁၀-၁၇၅၂)သည် နိုင်ငံကိုပြန်လည်စုစည်း၍ အရှေ့တောင်အာရှသမ ိုင်းတွင် ကာလတိုအကြီးဆုံးအင်ပါယာကြီးကို တည ်ထောင်ခဲ့သည်။ နောက်ပိုင်းတောင်ငူမင်းများသည် အဓိကအုပ်ချု ပ်ရေး၊ စီးပွားရေးပြုပြင်ပြောင်းလဲမှုများကို ပြဋ္ ဌာန်း၍ ၁၇ရာစုနှင့် ၁၈ရာစုဦးတွင် ပိုသေးငယ်၊ ပိုငြိမ်းချမ်း၍ ချမ်းသာကြွယ်ဝသော ဘုရင့်နိ ုင်ငံကို ပေါ်ပေါက်စေခဲ့သည်။ ၁၈ရာစုအလယ်တွင် ကုန်းဘောင်မင်းဆက်(၁၇၅၂-၁၈၈၅) သည် နိုင်ငံကို ပြန်လည်ထိန်းသိမ်းခဲ့ပြီး အစွ န်အဖျားဒေသများတွင် ဗဟိုအုပ်စိုးမှုတိုးမြှ င့်ထားသည့် တောင်ငူခေတ်ပြုပြင်ပြောင်းလဲမှုအ တိုင်း ဆက်လက်ကျင့်သုံးခဲ့သည်။ ကုန်းဘောင်မင်းဆက်သည် အာရှတိုက်တွင် စာတတ်မ ြောက်သူဦးရေအများဆုံးနိုင်ငံများအနက်မှ တစ်န ိုင်ငံဖြစ်စေခဲ့သည်။ ၎င်းသည် အိမ်နီးချင်းနိုင်ငံအားလုံး နှင့်လည ်း စစ်မက်ဆက်လက်ဖြစ်ပွားခဲ့သည်။ အင်္ဂလိပ်-ဗမာစစ်ပွဲစဉ်(၁၈၂၄-၁၈၈၅)သည် ဗြိတိသ ျှကိုလိုနီအုပ်ချုပ်မှုကို ဦးတည်စေခဲ့သည်။

(Inglês)

A história de Mianmar (também conhecida como Birmânia; birmanês: မြန်မာ့သမိုင်း) cobre o período desde a época dos primeiros assentamentos humanos conhecidos, há 13.000 anos, até os dias atuais. Os primeiros habitantes da história registrada foram um povo de língua tibeto-birmanesa que estabeleceu as cidades-estado Pyu, que se estendiam ao sul até Pyay e adotaram o budismo Theravada.

Outro grupo, o povo Bamar, entrou no vale superior do Irrawaddy no início do século IX. Eles estabeleceram o Reino Pagão (1044–1297), a primeira unificação do vale do Irrawaddy e sua periferia. A língua birmanesa e a cultura birmanesa substituíram lentamente as normas Pyu durante este período. Após a primeira invasão mongol da Birmânia em 1287, vários pequenos reinos, dos quais o Reino de Ava, o Reino de Hanthawaddy, o Reino de Mrauk U e os Estados Shan eram as principais potências, passaram a dominar a paisagem, repletos de alianças em constante mudança. e guerras constantes.

Na segunda metade do século XVI, a dinastia Toungoo (1510–1752) reunificou o país e fundou o maior império da história do Sudeste Asiático por um breve período. Mais tarde, os reis de Taungoo instituíram várias reformas administrativas e económicas importantes que deram origem a um reino menor, mais pacífico e próspero no século XVII e no início do século XVIII. Na segunda metade do século XVIII, a dinastia Konbaung (1752-1885) restaurou o reino e deu continuidade às reformas de Taungoo que aumentaram o domínio central nas regiões periféricas e produziram um dos estados mais alfabetizados da Ásia. A dinastia também entrou em guerra com todos os seus vizinhos. As guerras anglo-birmanesas (1824-85) eventualmente levaram ao domínio colonial britânico.