كتب علم الحروف القديمة

علم حروف و اسماء علمی است که خواص حروف را به صورت مجزا و ترکیبی بررسی می کند موضوع آن الفبا و موضوع آن ترتیبات و ترکیبات است. صورت آن عبارت است از تقسیم کمی و کیفی آن، انشاء بخش ها و دستورات و آنچه از آنها حاصل می شود، عامل آن دفع کننده است و هدف آن این است که به گونه ای عمل کند که در ریتم و استخراج به مطلوب برسد و رتبه آن پس از آن باشد. معنویت، نجوم و نجوم.

ابن خلدون در مقدمه علم اسرار الحروف گفته است که این عصر نشانه شناسی نامیده می شود و جایگاه آن از طلسمات در اصطلاح اهل منش صوفیه به آن منتقل شده است، لذا استفاده کرده است. استفاده از عام در خاص، و این علم در دین بعد از عصر اول، با ظهور افراطیون در میان صوفیه و تمایل آنها به آشکار ساختن حجاب حواس و ظهور ماوراء الطبیعه بر آنها رخ داده است. افعال در عالم عناصر و ادعا کردند که کمال اسمی در نفوس کرات و افلاک متجلی است و ماهیت و اسرار حروف در اسماء جاری است پس در کائنات معتبر است یکی است. از شاخه های علوم نشانه شناسی که منحصر به موضوع آن نیست و احاطه به اعداد ندارد، مسائل آن متعدد است، تألیف البونی، ابن العربی و دیگران. برای آنها نتیجه و ثمره آن پراکندگی ارواح الهی در عالم طبیعت است با اسماء زیبا و کلمات الهی برآمده از حروف اطراف اسرار در حال گردش در کائنات. سپس در مورد راز تصرف حروف که چیست اختلاف کردند. برخی آن را برای حالتی که در آن بود ساختند و حروف را با تقسیم ماهیت ها به چهار دسته، مانند عناصر، تقسیم کردند و هر ماهیت را دسته ای از حروف تعیین کردند که ماهیت آنها در عمل و احساس عمل می شد. توسط آن طبقه، بنابراین حروف با قانون مصنوعی که آن را خرد کردن می نامند متنوع شدند. برخی از آنها این راز را به نسبت عددی اشاره کردند، زیرا حروف ابجد اعداد شناخته شده آنها را از نظر موقعیت و ماهیت نشان می دهد و اسامی همانند اعداد مطابقت دارند. مشخصه هر نوع حروف نوعی تناظر است که از نظر تعداد شکل یا تعداد حروف مناسب با آن است و به دلیل تناسب بین آنها، ترتیب راز لفظی و راز عددی در هم آمیخته است. راز این تناسب که بین آنهاست یعنی بین حروف و حالات طبایع یا بین حروف و اعداد مشکلی است و از آن نوع نیست علوم و اندازه گیری ها اما اساس آنها ذوق و کشف است.