クイズfor名古屋弁を話せるようになるマニアックアプリ

این برنامه برنامه ای است که به شما امکان می دهد به لهجه ناگویا صحبت کنید. چه نوع لهجه های ناگویا وجود دارد؟ این یک برنامه مسابقه مسابقه گویش ناگویا دیوانه است که هنگام سفر راحت است.

مشکلات آسان تا دشوار وجود دارد.

چند سوال می توانید حل کنید ? سعی کنید تمام سوالات را درست بنویسید.

این یک برنامه غیر رسمی خواهد بود.

[توصیه می شود برای چنین افرادی]

طرفداران گویش ناگویا

・ کسانی که می خواهند در مورد گویش ناگویا چیزهای زیادی بدانند

・کسانی که گویش ناگویا را خوب می دانند و اعتماد به نفس دارند

・ کسانی که می خواهند در اوقات فراغت خود تفریح ​​کنند

・ کسانی که می خواهند از برنامه مسابقه لذت ببرند

・کسانی که می خواهند موضوعی برای صحبت کردن داشته باشند.

در آینده مشکلات بیشتری را اضافه خواهیم کرد.

گویش ناگویا یک گویش ژاپنی است که در بخش غربی استان آیچی (استان اواری) در ژاپن صحبت می شود. این گویش مانند گویش مینو در استان گیفو به گروه گویش گیفو/آیچی (گویش جیا) از گویش توکای هیگاشیاما تعلق دارد.

در معنای محدود، به لهجه ای اطلاق می شود که در مرکز شهر ناگویا صحبت می شود، اما در معنای گسترده تر شامل گویش اواری و گویش چیتا است که در مناطق اطراف صحبت می شود. در این بخش عمدتاً به گویش اواری به معنای وسیع گویش ناگویا می پردازیم.

حتی در استان آیچی، لهجه ای که در بخش شرقی (استان میکاوا سابق یا استان نوکاتا سابق) صحبت می شود، گویش میکاوا است و تفاوت های زیادی در لهجه و بیان با گویش ناگویا وجود دارد. از سوی دیگر، گویش ناگویا با گویش مینوی استان گیفو اشتراکات زیادی دارد.

گویش ناگویا سابقه ای مشابه گویش توکیو دارد، زیرا در دوره ادو به عنوان مخلوطی از لهجه های ساکنانی که از سراسر کشور به شهرهای نوظهور ناگویا و ادو آمده بودند، تأسیس شد. اساس دستور زبان همان زبان رایج است و اصطلاحات و طبقه بندی های دستوری عمومی برای زبان رایج را می توان به همان شکلی که هستند به کار برد، بنابراین در این قسمت نیز کاربرد دارند.

لهجه به عنوان یک دایره درونی سبک توکیو طبقه بندی می شود، اما دستور زبان دارای عناصر کانسایی زیادی است. گرامر زبان رایج نیز در مقایسه با گویش کانتو غربی بومی حومه توکیو شبیه کانسای است، اما گویش ناگویا تا حدودی بیشتر شبیه کانسای است. گویش استان آیچی در منطقه مرزی بین گویش های ژاپن غربی و گویش ژاپن شرقی قرار دارد و از نظر دستور زبان دارای ویژگی های ژاپن غربی و از نظر آواشناسی و لهجه است.

معرفی

به عنوان مشخصه تلفظ گویش ناگویا، مجموعه‌ای از مصوت‌ها مانند «ai» یا «ae» در زبان رایج (واکه‌های پیوسته) مصوت‌هایی را که بین a و e قرار می‌گیرند گسترش می‌دهند (حروف صدادار باز با باریک شدن زبان جلویی غیر گرد). er" (الفبای آوایی بین المللی: [æː]). این یک صدای مصوت بلند است که پسوند طولانی از مصوت‌های ([æ]) انگلیسی «can» و «cat» است و صدایی است که در زبان‌های رایج یافت نمی‌شود. به عنوان مثال، "nai" اغلب به صورت "nyaa" یا "nyaa" ([ɳjaː]) نوشته می شود، اما در واقع صدایی متفاوت از صدای منقبض در ژاپنی رایج است. به عنوان مثال، در جمله «Neko ganyaato nyaata» (neko ganyaato nyaata)، «nyaa» اول و دوم صداهای متفاوتی هستند، اگرچه نماد یکسانی دارند. اولی همان کلمه رایج «نیاه» ([ɳjaː]) و دومی «نیا» ([næː]) است که بین «نیه» و «نا» است. در این قسمت برای تشخیص این دو، صدای اخیر به صورت «ادان نو کنا + آ» نوشته می شود. به عبارت دیگر، مثال قبلی به صورت «Nekoganyaatoneata» نوشته شده است.