Adhan with English Translation

اذان (به عربی: أَذَان [ʔaˈðaːn]؛ همچنین به صورت های مختلف به صورت اذان، اذان، آثان، اذان (فرانسوی)، اذان (فارسی، دری، پشتو، بنگالی، اردو و پنجابی)، اذان (اندونزیایی و مالزیایی) و ایزان نوشته می شود. ترکی) از جمله زبان‌های دیگر) اذان اسلامی (صلاح) است که توسط مؤذن در زمان‌های مقرر در روز خوانده می‌شود. ریشه کلمه أذین أَذِنَ به معنای شنیدن، شنیدن، مطلع شدن است. یکی دیگر از مشتقات این کلمه عضون (أُذُن) به معنای گوش است.

در اعیاد مذهبی عید فطر و عید قربان، به طور سنتی از روی مناره، در اکثر روزها و در تمام طول روز، پنج بار در روز از مسجد با صدای بلند اذان خوانده می شود. این اولین ندا است که مسلمانان را برای نماز واجب (فرد) به مسجد فرا می‌خوانند. ندای دوم که به اقامه معروف است، کسانی را که در مسجد هستند برای شروع نماز به صف می‌خوانند. هدف اصلی از اقوام متعدد اذان با صدای بلند در هر مسجد این است که خلاصه ای از عقاید اسلامی به راحتی قابل فهم در دسترس همگان قرار گیرد. در دوران معاصر، بلندگوهایی برای این منظور بر روی مناره ها نصب شده است. فقط در ترکیه، ایزان در پنج سبک مختلف در زمان های مختلف صداگذاری می شود. صبا، اوششک، حکاز، راست، سهگاه.

مؤذن (به عربی: مُؤَذِّن muʾaḏḏin) کسی است که از مسجد اذان می گوید:  470 . معمولاً در دوران مدرن، این کار با استفاده از میکروفون انجام می‌شود: تلاوتی که در نتیجه برای بلندگوهایی که معمولاً در قسمت بالاتر مناره‌های مسجد نصب می‌شوند پخش می‌شود، بنابراین کسانی که در نزدیکی هستند به نماز فرا می‌خوانند. اما در بسیاری از مساجد می توان پیام را نیز ضبط کرد. این به این دلیل است که «اذان» باید با صدای بلند و حداقل پنج بار در روز انجام شود. این کار معمولاً با پخش مجدد «اذان» ضبط شده قبلی بدون حضور مؤذن انجام می شود. به این ترتیب متصدی مسجد قابلیت ویرایش یا ترکیب پیام و تنظیم صدای پیام را دارد و همچنین نیازی به استخدام مؤذن تمام وقت یا در صورت عدم حضور مؤذن ندارد. به همین دلیل است که در بسیاری از کشورهای مسلمان، صدای اذان می تواند دقیقاً بین یک مسجد و مسجد دیگر و همچنین بین یک ساعت صلاح و نماز دیگر یکسان باشد، همانطور که در مورد مسجد مرکزی لندن چنین است. در صورت تعطیلات مذهبی مانند عید فطر، به عنوان مثال در اندونزی، که در آن کلیمه (سخنرانی) باید در تمام طول روز با صدای بلند خوانده شود، متصدیان مسجد از این روش ضبط برای ایجاد یک تلاوت حلقه ای از کلیمه استفاده می کنند.

مؤذن به دلیل توانایی او در خواندن اذان به وضوح، آهنگین و بلند برای شنیدن همه مسلمانان انتخاب می شود. این یکی از وظایف مهم در مسجد است، زیرا اصحاب و جامعه در دعوت مسلمانان به نماز جماعت به او تکیه می کنند. اولین مؤذن در اسلام بلال بن رباح، برده آزاد شده از میراث حبشه بود.

اهل سنت

اهل سنت اظهار می دارند که اذان توسط پیامبر اسلام، محمد (ص) نوشته یا گفته نشده است، بلکه توسط یکی از صحابه (اصحاب او) نوشته شده است. عبدالله بن زید صحابی محمد در خواب رؤیایی دید که در آن اذان از طرف خداوند بر او نازل شد. او بعداً این موضوع را برای یارانش بیان کرد. در همین حال این خبر به گوش محمد رسید و او نیز آن را تایید کرد. محمد به دلیل صدای خیره کننده اش، غلام آزاد شده حبشان به نام بلال بن رباح الحبشی را برای اذان برگزید. محمد صدا را بهتر از استفاده از ناقوس (آنگونه که مسیحیان به کار می بردند) و بوق (همانطور که یهودیان استفاده می کردند) ترجیح داد.

منابع شیعه بیان می کنند که محمد بنا به فرمان خداوند، اذان را به عنوان وسیله ای برای دعوت مسلمانان به نماز دستور داد. اسلام شیعه تعلیم می دهد که هیچ کس دیگری در انشاء اذان مشارکت نکرده یا هیچ اختیاری برای مشارکت نداشته است.

منابع شیعه نیز نقل می کنند که بلال بن رباح الحبشی در واقع اولین کسی بود که اذان را با صدای بلند در مقابل جماعت مسلمانان خواند.