백련초해 - 한자, 한문, 부수, 사자성어, 간체자

Baengnyeonchohae to książka, w której wybrano 100 studiów z Chileongosi i zinterpretowano w języku koreańskim, aby uczyć początkujących chińskiej poezji. Wiadomo, że został skompilowany przez Kim In-hu, a każdy chiński znak w oryginalnym chińskim poemacie ma Hun i dźwięk, więc ma charakter podręcznika chińskich znaków.

W środku dynastii Joseon, we wczesnych latach Injong, Myeongjong i króla Seonjo, neokonfucjanizm, podstawowa ideologia narodu, osiągnął swój szczyt. Kim In-hu pochodził z Jangseong i był także nauczycielem za panowania króla Injong, i był wielkim uczonym, który szukał rady u Gi-seung Ki, gdy kłócił się z Yi Hwangiem.

Baeknyeonchohae to książka, która obejmuje 100 jego słynnych chińskich wierszy i wyjaśnia je w języku koreańskim, który rozprzestrzenił się za morze do Japonii i innych krajów.Jednak około 25% z nich zostało zidentyfikowanych dzięki badaniom młodszych naukowców.

Ponadto poezja chińska jest również nazywana Dangeum, aw wolnym czasie między wykładami na temat pism świętych w Seodang recytuje się lub studiuje setki wierszy, co nazywa się asortymentem postaci. To, co poprzedziło „jamodeum”, to podstawowa recytacja 5-wyrazowego pościgu i 7-wyrazowego Baengnyeonchohae.

Z drugiej strony Kite odnosi się do pary pięcio- lub siedmioliterowych fraz. Chińska poezja chińska składa się z dwóch zwrotek i czterech zwrotek. Zarówno w strofach, jak i rymach, ostatnia litera strofy musi należeć do tej samej jednostki, w której cały tekst chiński jest podzielony na 106 małych grup, zwanych rymami. Powszechnie słowo „usuwanie” rymów jest kierunkiem przedstawiania rymów do zastosowania w poezji. A wśród tonów, które są klasyfikacją wymowy chińskich znaków, obowiązuje zasada, że ​​muszą być ułożone płasko i wysoko nisko, czyli od wysokiego do niskiego, od niskiego do wysokiego, od wysokiego do niskiego i znowu ze spadkiem według pewnej zasady.

Zasady te są związane z faktem, że chińskie wiersze są tekstami, a nie wierszami. W poezji chińskiej po raz pierwszy pojawiła się Poezja dynastii Zhou i Chosa dynastii Chu. W tym czasie była to poezja wolna, ale po dynastii Han zmieniła się w poezję regularną, taką jak Mortgage i Rhythm. W Księdze poezji „Pung” odnosi się do pieśni ludu, a „A” odnosi się do tekstów dworskich uczt.

Badanie poezji chińskiej w Baengnyeonchohae zostało przywiezione z Hamryeon lub Jeonjeon wśród siedmiu słów poezji napisanych przez poetów tamtych czasów, takich jak Li Baek, Du Fu i Yu Jang-gyeong. Badania są generalnie klasyfikowane według materiału, ukazując kolejność Hwa·San·Chun·Pung·Mon·Song·Juk·Kang·Ji. W zależności od wydania istnieją przypadki, w których jest on oznaczony kolorami, na przykład białym, czerwonym i niebieskim. Ponadto można powiedzieć, że ta książka ma charakter podobny do Dusianhae, ponieważ wybiera studia spośród siedmiu słów i zwrotów tamtych czasów i dołącza do nich słowa i słowa. Ma również cechy chińskich książek do nauki znaków, takich jak Cheonjamun, Yuhap i Hunmongjahoe, ponieważ każdy chiński znak w chińskiej poezji ma dźwięk i Hun.