مقدمة ابن خلدون

หนังสือที่เขียนโดย Ibn Khaldun ในปี ค.ศ. 1377 เพื่อแนะนำหนังสือเล่มใหญ่ของเขา Kitab Al-Abr (ชื่อเต็มของหนังสือเล่มนี้คือ Kitab Al-Abar, Diwan Al-Mubtada และ Al-Khabar ในสมัยของชาวอาหรับ ไม่ใช่ชาวอาหรับ เบอร์เบอร์ และพวกร่วมสมัยที่มีอำนาจสูงสุด) บทนำนี้ถูกมองว่าเป็นหนังสือแยกต่างหากที่มีลักษณะสารานุกรม ซึ่งเกี่ยวข้องกับความรู้ทุกแขนงจากชะรีอะฮ์ ประวัติศาสตร์ ภูมิศาสตร์ เศรษฐศาสตร์ วิถีชีวิตเมือง สังคมวิทยา การเมือง และการแพทย์ เขาได้จัดการกับสภาพของมนุษย์ ความแตกต่างในธรรมชาติ สิ่งแวดล้อม และผลกระทบต่อมนุษย์ การศึกษายังกล่าวถึงการพัฒนาประเทศและประชาชน การเกิดขึ้นของรัฐ และสาเหตุของการล่มสลาย โดยเน้นที่การตีความเรื่องนี้ในแนวคิดเรื่องความกังวลใจ ด้วยหนังสือเล่มนี้ Ibn Khaldun นำหน้านักคิดคนอื่น ๆ ด้วยความคิดเห็นและความคิดมากมายจนกระทั่งเขาได้รับการพิจารณาว่าเป็นผู้ก่อตั้งสังคมวิทยาซึ่งมาก่อนนักปรัชญาชาวฝรั่งเศส Auguste Comte

การแนะนำนี้สามารถสรุปได้ในชุดทฤษฎีและรากฐานที่พัฒนาโดย Ibn Khaldun เพื่อให้เขาเป็นผู้ก่อตั้งสังคมวิทยาที่แท้จริงซึ่งตรงกันข้ามกับสิ่งที่นักวิชาการชาวตะวันตกอ้างว่าผู้ก่อตั้งที่แท้จริงคือ French Auguste Comte มันดำเนินการและดำเนินการตามกฎหมายเฉพาะ และกฎหมายเหล่านี้อนุญาตให้มีการวัดการคาดการณ์ในอนาคตหากพวกเขาได้รับการศึกษาและทำความเข้าใจเป็นอย่างดีและวิทยาศาสตร์นี้ (ศาสตร์แห่งวิถีชีวิตตามที่เขาเรียกว่า) ไม่ได้รับผลกระทบจากอุบัติเหตุส่วนบุคคล อิบนุ คัลดุน เน้นย้ำว่ากฎหมายเหล่านี้สามารถนำไปใช้กับสังคมที่มีชีวิตอยู่ในยุคต่างๆ กันได้ โดยมีเงื่อนไขว่าโครงสร้างจะเหมือนกันหมด ตัวอย่างเช่น สังคมเกษตรกรรมคือสังคมเกษตรกรรมเดียวกันหลังจากผ่านไป 100 ปีหรืออยู่ในยุคเดียวกัน ดังนั้น Ibn Khaldun เป็นผู้วางรากฐานที่แท้จริงของสังคมวิทยา Ibn Khaldun ถือเป็นผู้ก่อตั้งสังคมวิทยาและเป็นคนแรกที่วางมันลงบนรากฐานที่ทันสมัยและเขาได้คิดค้นทฤษฎีที่ยอดเยี่ยมในวิทยาศาสตร์นี้เกี่ยวกับกฎของลัทธิเมืองและทฤษฎีของความกังวลใจ การสร้างของรัฐและขั้นตอนของการก่อสร้างและการล่มสลาย . มุมมองและทฤษฎีของเขานำหน้าสิ่งที่นักวิทยาศาสตร์ที่มีชื่อเสียงจำนวนหนึ่งได้บรรลุถึงในอีกหลายศตวรรษต่อมา เช่น นักวิทยาศาสตร์ชาวฝรั่งเศส ออกุสต์ กอมเต