Dans les Limbes, de Verlaine

ในต้นเดือนสิงหาคม พ.ศ. 2435 แวร์แลนเข้าโรงพยาบาลบรูซไซส์ ซึ่ง Philomène มาเยี่ยมเขาเป็นประจำ เขาออกเดินทางในวันที่ 7 ตุลาคม ตั้งแต่วันที่ 2 ถึง 14 พฤศจิกายน เขาได้บรรยายหลายครั้งในฮอลแลนด์ และในวันที่ 19 ธันวาคม เขาเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลอีกครั้ง ในเดือนตุลาคม เขาเริ่มเขียนหนังสือเล่มใหม่: Dans les limbes เขาตั้งใจจะทาสีอาการป่วยและแสดงวิวัฒนาการภายในของเขา เขาตั้งใจจะเขียนหนังสือ “คราวนี้บริสุทธิ์มาก: Dans les limbes Limbo เป็นโรงพยาบาลที่มีผู้มาเยี่ยม” D ส่งร้อยข้อไปยังผู้จัดพิมพ์ของเขาในเดือนธันวาคม เมื่อวันที่ 13 มกราคม เขาคาดว่าจะเสร็จสิ้นหนังสือเล่มนี้ ในเดือนกรกฎาคม เขาเขียนคำนำแต่งานไม่ปรากฏกับ Léon Vanier จนถึงเดือนพฤษภาคม พ.ศ. 2437

Verlaine รู้สึกขอบคุณ Philomène ที่มาเยี่ยมเพื่อปลอบโยนเขาและทำให้เขามีความสุขเล็กน้อย ความใจดีและความอ่อนโยนของผู้หญิงคนนี้แม้บางครั้งเธอจะทะเลาะกับเขา แต่ก็สนับสนุนให้เขามีความหวัง เขารู้สึกว่าตัวเองกำลังแกว่งไปมาระหว่างท้องฟ้ากับขุมนรก ระหว่างความดีและความชั่ว ขอบคุณ Philomène การกลับคืนสู่ศาสนากำลังเป็นรูปเป็นร่าง เขาอาศัยอยู่ในโรงพยาบาล "เหมือนเบเนดิกติน" (I) ทำงานอ่านหนังสือเขียน เขาพยายามไม่สมควรได้รับฉายา "นรก" ที่ Philomène มอบให้เขาอีกต่อไป และฝันถึงชีวิตที่สงบสุข Poem X ใช้ Wisdom สองข้อ (III,VI): “ชีวิตอยู่ที่นั่น เรียบง่ายและเงียบสงบ นี่คือความทะเยอทะยานอันลึกซึ้งของ Verlaine "มันเป็นความสบายใจของตอนเย็น" เขาเขียนไว้ในคำนำ บทกวีมีน้ำเสียงสนทนา บทกวีที่สี่ยังใช้รูปแบบของบทสนทนา บทกวีที่ดีที่สุดคือบทกวีที่ประกอบด้วย quatrains ของ octosyllables (II, V, X, XI, XVI, XVII) หรือ heptasylables (VII, XIII) เช่นเดียวกับเพลง บทกวีสุดท้ายไม่ได้ขาดความสวยงามเพราะความจริงจังของหัวข้อที่ได้รับการปฏิบัติ: กวีวิงวอนต่อความสงสารและความรักของผู้ที่ชีวิตของเขาขึ้นอยู่กับตอนนี้