Julius Caesar [Book]

Gaius Julius Caesar (/ˈɡaɪəs ... ˈsiːzər/; Latince: [ˈɡaːiʊs ˈjuːliʊs ˈkae̯sar]; MÖ 12 Temmuz 100 - MÖ 15 Mart 44), bir Roma generali ve devlet adamıydı. Birinci Triumvirlik'in bir üyesi olan Sezar, siyasi rakibi Pompey'i bir iç savaşta yenmeden önce Galya Savaşlarında Roma ordularını yönetti ve ardından MÖ 49'dan MÖ 44'teki suikastına kadar diktatör oldu. Roma Cumhuriyeti'nin çöküşüne ve Roma İmparatorluğu'nun yükselişine yol açan olaylarda kritik bir rol oynadı.

MÖ 60'da Caesar, Crassus ve Pompey, birkaç yıl boyunca Roma siyasetine egemen olan gayri resmi bir siyasi ittifak olan Birinci Triumvirliği kurdular. Populares olarak güç toplama girişimlerine, Cicero'nun sık desteğiyle aralarında Genç Cato'nun da bulunduğu Roma Senatosu içindeki Optimatlar karşı çıktı. Sezar, MÖ 51'de tamamlanan ve Roma topraklarını büyük ölçüde genişleten Galya Savaşları'ndaki bir dizi askeri zaferle Roma Cumhuriyeti'ndeki en güçlü politikacılardan biri haline geldi. Bu süre zarfında hem İngiltere'yi işgal etti hem de Ren nehri üzerinde bir köprü inşa etti. Bu başarılar ve kıdemli ordusunun desteği, MÖ 53'te Crassus'un ölümünden sonra Senato ile yeniden birleşen Pompey'in durumunu gölgede bırakmakla tehdit etti. Galya Savaşları sona erdiğinde, Senato Sezar'a askeri komutanlığından istifa etmesini ve Roma'ya dönmesini emretti. MÖ 49'da Sezar, Rubicon'u geçerek ve bir ordunun başında Roma'ya yürüyerek açıkça Senato'nun yetkisine meydan okudu.[2] Bu, Sezar'ın kazandığı iç savaşı başlattı ve onu MÖ 45'te neredeyse rakipsiz bir güç ve nüfuz konumunda bıraktı.

Hükümetin kontrolünü ele geçirdikten sonra, Sezar, Jülyen takviminin oluşturulması da dahil olmak üzere bir sosyal ve hükümet reformları programı başlattı. Roma Cumhuriyeti'nin uzak bölgelerinin birçok sakinine vatandaşlık verdi. Toprak reformu ve gaziler için destek başlattı. Cumhuriyet bürokrasisini merkezileştirdi ve sonunda "ömür boyu diktatör" (dictator perpetuo) ilan edildi. Popülist ve otoriter reformları, kendisine karşı komplo kurmaya başlayan seçkinleri kızdırdı. 15 Mart MÖ 44'te Caesar, Brutus ve Cassius liderliğindeki bir grup asi senatör tarafından öldürüldü ve onu bıçaklayarak öldürdü.[3][4] Yeni bir dizi iç savaş patlak verdi ve Cumhuriyetin anayasal hükümeti hiçbir zaman tam olarak restore edilemedi. Sezar'ın büyük yeğeni ve daha sonra Augustus olarak bilinen evlatlık varisi Octavianus, Roma Cumhuriyeti'nin son iç savaşında rakiplerini mağlup ettikten sonra tek iktidara yükseldi. Octavianus gücünü sağlamlaştırmaya başladı ve Roma İmparatorluğu dönemi başladı.

Caesar başarılı bir yazar ve tarihçi olduğu kadar bir devlet adamıydı; hayatının büyük bir kısmı, askeri kampanyalarına ilişkin kendi hesaplarından bilinmektedir. Diğer çağdaş kaynaklar, Cicero'nun mektuplarını ve konuşmalarını ve Sallust'un tarihi yazılarını içerir. Suetonius ve Plutarch'ın daha sonraki Sezar biyografileri de önemli kaynaklardır. Sezar, birçok tarihçi tarafından tarihin en büyük askeri komutanlarından biri olarak kabul edilir.[5] Onun kognomeni daha sonra "İmparator" ile eşanlamlı olarak kabul edildi; "Sezar" unvanı, Roma İmparatorluğu boyunca kullanılmış ve Kaiser ve Çar gibi modern soydaşlara yol açmıştır. Edebi ve sanatsal eserlerde sıkça yer aldı ve Sezarizm olarak bilinen siyaset felsefesi, politikacılara modern çağa ilham verdi.