IlmNahw

مفهوم ایالات دستوری سنگ بنای نحو است. بدون درک درست از آن ایالات دستور زبان شما می توانید تا پایان گفت: موش خوردند گربه زمانی که شما در واقع می خواهم بگویم گربه موش صحرایی. به عنوان مثال بارها ذکر شده برای این است که از قرآن:

... و اذابتلی اِبرهيمَربُّهُ ...

"و به یاد داشته باشید زمانی که پروردگار ابراهیم او را مورد آزمایش قرار ..." (بقره: 124)

توجه fatha در پایان اِبرهيمَ و dhamma در پایان ربُّهُ (... ابراهیم Rabbuhu ...). حال اگر کسی می گویند همان چیزی که به عنوان (... Ibrahimu Rabbahu ...)، است که، تغییر fatha با dhamma، که به معنی "ابراهیم آزمایش پروردگار خود"، که به معنی در دسترس نباشد تغییر [با تشکر از فجر که از این مطلب ارسال کرده است توضیح در اینجا].

در زبان انگلیسی ما به ندرت دیدن اسم تغییر ساختار گرامری خود را در احکام بدون توجه به اینکه آیا آنها موضوع، شی، یا بخشی از در اختیار داشتن در یک جمله می باشد. نگاهی به عنوان مثال سه جمله زیر را به زبان انگلیسی:

خانه سقوط کرد

من وارد خانه

درب از خانه

توجه کنید خانه اسم: مهم نیست چگونه آن را در جمله (موضوع در اولین، شی در دوم، و مالکیت در سوم) رخ می دهد شکل آن تغییر نمی کند. کلمه خانه خانه باقی مانده است. اما در عربی! کلمه ای را برای خانه، البيت، گرامر تغییر خواهد کرد (و نه از لحاظ ساختاری) زمانی که سه مورد بالا سه جمله به زبان عربی ارائه شده:

سقط البيت (dhamma در پایان البيت)

دخلت البيتَ (fatha در پایان البيت)

باب البيت (کسری در پایان البيت)

این یک مثال کلاسیک از تغییر در حالت گرامری در زبان عربی است. مشخصات فنی زبان می باشد 4 حالت دستوری وجود دارد در عربی:

رفع

نصب

جر

جزم