মাযহাব ও তাকলীদ

Mensen hebben veel aangeboren instincten. Natuurlijk kunnen mensen het begrijpen. Er is geen Qur'anic Hadith of enig ander documentair bewijs nodig om het uit te leggen. Zoals eten van honger, drinken van dorst, medische hulp inroepen bij ziekte. Waarom eten als je honger hebt? Waarom moet je dorst drinken? Waarom moet u medische hulp zoeken? Er is geen ander documentair bewijs vereist om dit uit te leggen. Dit zijn de menselijke natuur. Mensen begrijpen het van nature. Integendeel, als een van hen naar bewijs zoekt, zullen mensen hem uitlachen.

Opnieuw zijn er enkele dingen die niet aangeboren zijn. Het wordt door de natuur niet begrepen, maar vereist ander schriftelijk bewijs. Zullen de muqtadi's bijvoorbeeld Surah Fatiha in het gebed reciteren? Zal hij zijn hand opsteken in gebed, behalve in de tijd van Tahrima? Enzovoort. Er is geen manier om deze van nature te begrijpen. Deze moeten worden begrepen met het bewijs van de koran en hadith. Gehoorzaamheid aan madhhabs, taqlid-beoefening, ontwikkeling van madhhabs en taqlids, enz. Zijn ook zaken van de natuur, geen zaken van gedocumenteerd bewijs. Mensen zoeken medische hulp bij ziekte. Op dezelfde manier is het natuurlijk dat mensen hun toevlucht nemen tot een wijs persoon om de religieuze masala-masayel te leren kennen. Het is ook aangeboren.

Sommige mensen denken dat het volgen van de madhhab of taqleed een kwestie is van het documenteren van de koran en hadith, zoals het reciteren van soerah fatiha door de moqtadi's of rafi yadain. De koran kan niet worden begrepen zonder het bewijs van hadith. Dus in het begin was hij druk bezig met het zoeken naar documenten en bewijsmateriaal. Dat is niet het geval. Daarom wordt gezien dat de mensen van degenen die de Madhhab niet volgen of beweren Taqlid te volgen, ook hun toevlucht zoeken bij hun geleerden. Er is geen andere weg. Natuurlijk zijn er talloze documenten van madhhabs en taqlids in de koran en hadith. Dit probleem wordt in dit boekje in detail belicht. Ik hoop dat het boekje behulpzaam zal zijn bij het oplossen van de twijfels over dit onderwerp, als God het wil.

Ik heb het geluk het boek van Hazrat Maulana Muhammad Abdul Malek Sahib Damat Barakatuhum te hebben gezien, de gerespecteerde Aminut Talim van Markazud Dawah Al-Islamia Dhaka, een van de leidende juristen en hadith-geleerden in de moslimwereld. Ik ben helemaal niet geschikt om tijd te vinden voor deze geweldige man en tijd van hem te nemen. Ik had het absolute voorrecht om enige tijd bij hem te zijn als student, maar ik kon zijn student niet zijn. Zelfs toen gaf hij tijd aan Adham. Dit is een van de grote prestaties van Adham.

Hij schreef ook een inleiding uit sympathie voor Adham en koos de naam van het boekje. Ik ben sprakeloos, hoe kan ik Allah danken en mijn dank uitspreken aan de Heer! Moge Allah je een goede beloning geven in deze wereld en in het Hiernamaals, amen.

Ik weet niet of mijn boekje dat hoge niveau heeft bereikt voor het doorgeven van een tekst aan de Heer. Echter, na het zien van de heer, kan ik de lezer vertellen dat er niets mis mee is, Insha-Allah.

Hazrat Maulana Mutiur Rahman Sahib, de auteur van Markazud Dawah Al-Islamia Dhaka's gerespecteerde Ustad 'These Hadiths No-1' heeft ook de taalfout zoveel mogelijk gecorrigeerd door van begin tot eind naar het boek te kijken. Hij is mijn grote Muhsin Murabbi en Mukhlis Ustad. Veel dank aan hem uit de grond van mijn hart. Moge Allah beide meesters belonen volgens Zijn waardigheid, amen.

Bijna alle titels die in het boekje worden besproken, zijn formeel. Daarom werd de lezer verzocht het hele boekje te lezen. Anders komt de volledige structuur van het onderwerp misschien niet naar voren, maar in sommige gevallen bestaat het risico dat de lezer het verkeerd begrijpt. Moge Allah ons beschermen.

Daarnaast wordt het na lezing van het boekje verzocht om eventuele vragen, twijfels, onduidelijkheden of suggesties over het betreffende onderwerp te melden aan de auteur. Allah zal een goede beloning geven.

Moge Allah tenslotte het boekje aanvaarden en ons een lang religieus leven schenken met Sihat en Afiyat.

Aanvrager

Imdadul Haque

27 Ramadan, 1441 AH

Chauddagram, Comilla