地心啟示錄

"Centrale Chaos: Een Carnaval van Modder en Zwavel"

Wanneer de hemel boven je in stukken uiteenspaart en de grond een gloeiend hete gaap uit zijn gapende muil gaapt – gefeliciteerd, je bent nu de nieuwe meester van deze ondergrondse ratten.

Vergeet die vergulde insignes van de heer; nu hoef je alleen nog maar je met lava bevlekte leren laarzen en de uitgehongerde ogen van de overlevenden te bewijzen. In dit hellegat van "Centrale Chaos" is er geen strategiehandleiding, maar slechts één ijzeren regel: leer te slapen te midden van de zwavelgeur, of word een schroeiplek op de stenen muur.

[De wereld is een rotte appel, en we bijten in de kern.]

Verwacht geen magisch epos. Alles wat hier overblijft van de Middeleeuwen zijn halfgebroken lansen en beschimmelde gebedenboeken. De oppervlakte? Het is door de zon gesmolten boter. Nu zitten we genesteld in de oksel van de aarde, waar stenen ademen, paddenstoelen vloeken, en zelfs het stromende water geen water is. Het is botverzachtend zuur. Het ergste van alles is dat het die verdomde geothermische warmte is. Het is alsof een reus daar beneden bouillon aan het pruttelen is, en wij zijn de bonen in de pan.

Je moet deze jammerende, ongelukkige zielen naar voedsel leiden, gaten graven om te ademen, en, trouwens, uitzoeken: wie heeft een gat in de lucht geprikt? Maar laat me duidelijk zijn, de waarheid is misschien nog walgelijker dan de slakken onder de grond.

[Elke herstart is een nieuwe manier van leven (of sterven)]

De kaart van deze desolate plek is als graffiti van een gek, die elke keer verandert als je je ogen opent. Het ene moment raap je gloeiende stenen op, het volgende val je in een kuil vol schreeuwende lianen. Je zou zomaar een gekke monnik in een metalen emmerhelm kunnen tegenkomen, die je een roestig kruis voor je brood ruilt. Of je zou zomaar het territorium van een bepaalde factie kunnen betreden – Ze kijken je aan als een hongerige wolf die een dik schaap spot.

Onthoud: spaar je grondstoffen niet; je ziet ze misschien nooit meer levend terug. Maar verspil ze ook niet. Een hapje eten kan iemand immers nog een dag in leven houden, of het kan je een paar extra klappen besparen als je doodgeslagen wordt.

[Overleven? Het is gewoon een pact met de modder en de duivel.]

Om hier te overleven heb je echte vaardigheden nodig:

Schroot zoeken: Kristallen kunnen vuur maken, oud brood kan je maag vullen en zelfs een scherpe steen kan je helpen een gat te slaan in een nachtelijk monster.

Bouw een schuilplaats: Het maakt niet uit hoe armoedig hij is, zolang hij maar de lava-spuwende kloof kan blokkeren. Bouw een armoedige werkplaats, knutsel eraan en maak een armoedige waaier om warm te blijven. Misschien overleef je het zelfs wel drie dagen langer.

Zwerven: Duik in donkere grotten; Je zou zomaar een paar ongecorrodeerde gouden munten kunnen tegenkomen, of in het toilet van een oude beschaving kunnen stappen. De muurschilderingen binnenin zouden een levensreddende strategie kunnen bevatten.

Vechten: Die achtpotige wezens zijn niet zo'n ramp; het echte probleem ligt bij de andere overlevenden. Ze stelen je water, je vuur, en liegen zelfs tegen je om gedood te worden. Samenwerken? Tuurlijk, zolang je er maar voor kunt zorgen dat de man achter je geen mes op je richt.

[Vechten? Je verstand gebruiken is beter dan je vuisten.]

Denk niet dat je zomaar met een stok kunt zwaaien en hard kunt slaan. Vechten vereist hier rekenwerk: Laat de snelle renners de monsters lokken, laat de sterkere de schade opvangen en laat dan degene met de magiebrekende vaardigheden van achteren sluipen om pijlen af te schieten. Honderden mensen, elk met hun eigen unieke trucs; vaardigheden? Gewoon een manier om "zand in de ogen van het monster te gooien". Dit soort smerige trucjes zijn er nu nog beter in geworden. Oh, en gooi geen restjes weg die je vindt, want eentje kan je scheten giftig maken.

[Moe? Ga gewoon liggen en doe alsof je dood bent.]

Geen tijd om te kijken? Makkelijk. Gooi die idioten er gewoon bij en ga slapen. Als je wakker wordt, vind je misschien een half opgegeten stukje gedroogd vlees of besef je dat er twee mensen vermist zijn – wat maakt het uit, de levenden zijn het belangrijkst.

[Verzamelaar? Er ligt hier een berg troep.]

Wil je alle rare figuren verzamelen? Tuurlijk, er is die forse kerel in een rok en het meisje dat sloten kan openen met haar haar. Vaardigheden? Van "doen alsof je een steen bent" tot "fluisteren tegen vleermuizen", er is van alles. Artefacten? Alleen roestige helmen en gebarsten bekers – maar draag ze, gebruik ze, en je gaat misschien wel van "sterven" naar... "Ze leven langer."

Het vuur onder de grond brandt tot aan hun broek. Hoe ben je van plan deze mensen te doden? Nee hoor, hoe ga je ze in leven houden?