Conway's Game of Life

The Game of Life (een voorbeeld van een cellulaire automaat) wordt gespeeld op een oneindig tweedimensionaal rechthoekig cellenraster. Elke cel kan levend of dood zijn. De status van elke cel verandert elke beurt van het spel (ook een generatie genoemd), afhankelijk van de statussen van de 8 buren van die cel. Buren van een cel zijn cellen die die cel raken, horizontaal, verticaal of diagonaal van die cel.

Het eerste patroon is de eerste generatie. De tweede generatie ontwikkelt zich door de regels gelijktijdig toe te passen op elke cel op het bord, d.w.z. geboorten en sterfgevallen gebeuren gelijktijdig. Nadien worden de regels iteratief toegepast om toekomstige generaties te creëren. Voor elke generatie van het spel wordt de status van een cel in de volgende generatie bepaald door een set regels. Deze eenvoudige regels zijn als volgt:

Als de cel in leven is, blijft deze in leven als deze 2 of 3 levende buren heeft

Als de cel dood is, komt deze alleen tot leven als hij 3 levende buren heeft

Er zijn natuurlijk net zoveel variaties op deze regels als er verschillende combinaties van getallen zijn om te gebruiken om te bepalen wanneer cellen leven of sterven. Conway heeft veel van deze verschillende varianten geprobeerd voordat hij zich aan deze specifieke regels vestigde. Sommige van deze variaties zorgen ervoor dat de populaties snel uitsterven, en anderen breiden zich onbeperkt uit om het hele universum, of een groot deel daarvan, te vullen. De bovenstaande regels liggen heel dicht bij de grens tussen deze twee regiegebieden, en wetende wat we weten over andere chaotische systemen, zou je kunnen verwachten dat je de meest complexe en interessante patronen op deze grens zult vinden, waar de tegengestelde krachten van weggelopen expansie en dood breng elkaar zorgvuldig in evenwicht.